فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 10، شماره 4، زمستان 96 ، شماره پی در پی 38

سبک شناسی ساختاری و محتوایی متون تعلیمی)اندرزی( فارسی باستان و اوستا

صفحه (0 - 0)
زهره زرشناس(نویسنده مسئول) ، نسرین اصلانی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده

در تمام دورههای تاریخی از آغاز تا به امروز، اوضاع اجتماعی و مذهبی، تاثیر مستقیم بر شکلگیری ادبیات، سب نگارش و محتوای آن دارد و مهمترین بخش از ادبیات هر سرزمین ک را ادبیات تعلیمی آن تشکیل میدهد و نیز این اندرزها هستند که بخش گستردهای از ادبیات تعلیمی هر دوره را به خود اختصاص میدهند و گاهی نویسندگان، آن را نه برای خلق یک اثر ادبی بلکه تنها برای آموزش و نصیحت بیان کرده یا نوشتهاند. اندرزها با توجه به شرایط اجتماعی و مذهبی هر دوره و با محتوایی مرتبط با اوضاع اجتماعی آن دوره متولد میشوند و علاوه بر اجرای درست آداب و رسوم دین غالب در هر دوره، شیوه مملکت داری، راستگویی و درست کرداری و در نهایت روشهای درست زندگی را بصورت مستقیم و یا غیر مستقیم میآموزانند. اندرز به معنی وصیت و نصیحت است و اندرزنامهها در زمره ادبیات شفاهی به شمار میآیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافتهاند و تنها با مطالعه شرایط اجتماعی هر دوره و محتوا و سبک نگارش آثار آن دوره، میتوان تاریخ نگارش آن و حتی سِمت مولف در آن دوره را تشخیص داد.

این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و بر اساس دادههای کتابخانهای است و به بررسی سبکنگارش و محتوای اندرزهای دوران باستانی یعنی اندرزهای موجود در کتیبههای شاهان هخامنشی و کتاب اوستا میپردازد. از مهمترین یافتههای این پژوهش، تاثیر مستقیم ایرانِ مقتدر در عصر هخامنشی بر سبک اندرزهای فارسی باستان و تعالیم و اندیشه زردشت بر اندرزهای اوستایی است.

کلمات کلیدی
ادبیات تعلیمی (اندرزی) , هخامنشی , فارسی باستان , اوستایی