%0 Journal Article
%T سبک شناسی ساختاری و محتوایی متون تعلیمی)اندرزی( فارسی باستان و اوستا
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%D 2018
%\ 0000/00/00
%N 38
%V 10
%P 0-0
%K ادبیات تعلیمی (اندرزی)
%K  هخامنشی
%K  فارسی باستان
%K  اوستایی
%X در تمام دورههای تاریخی از آغاز تا به امروز، اوضاع اجتماعی و مذهبی، تاثیر مستقیم بر شکلگیری ادبیات، سب نگارش و محتوای آن دارد و مهمترین بخش از ادبیات هر سرزمین ک را ادبیات تعلیمی آن تشکیل میدهد و نیز این اندرزها هستند که بخش گستردهای از ادبیات تعلیمی هر دوره را به خود اختصاص میدهند و گاهی نویسندگان، آن را نه برای خلق یک اثر ادبی بلکه تنها برای آموزش و نصیحت بیان کرده یا نوشتهاند. اندرزها با توجه به شرایط اجتماعی و مذهبی هر دوره و با محتوایی مرتبط با اوضاع اجتماعی آن دوره متولد میشوند و علاوه بر اجرای درست آداب و رسوم دین غالب در هر دوره، شیوه مملکت داری، راستگویی و درست کرداری و در نهایت روشهای درست زندگی را بصورت مستقیم و یا غیر مستقیم میآموزانند. اندرز به معنی وصیت و نصیحت است و اندرزنامهها در زمره ادبیات شفاهی به شمار میآیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافتهاند و تنها با مطالعه شرایط اجتماعی هر دوره و محتوا و سبک نگارش آثار آن دوره، میتوان تاریخ نگارش آن و حتی سِمت مولف در آن دوره را تشخیص داد.این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و بر اساس دادههای کتابخانهای است و به بررسی سبکنگارش و محتوای اندرزهای دوران باستانی یعنی اندرزهای موجود در کتیبههای شاهان هخامنشی و کتاب اوستا میپردازد. از مهمترین یافتههای این پژوهش، تاثیر مستقیم ایرانِ مقتدر در عصر هخامنشی بر سبک اندرزهای فارسی باستان و تعالیم و اندیشه زردشت بر اندرزهای اوستایی است.
%U https://bahareadab.com/article_id/31