فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 4، شماره 3، پاییز 90 ، شماره پی در پی 13

سبک شناسی نوشته های باباافضل کاشانی از دیدگاه زبانی

صفحه (0 - 0)
محمدفرید راستگوفر
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
باباافضل از حکیمان، نویسندگان و شاعران بزرگ نیمه دوم سده ششم و آغاز سده هفتم است. روزگاری که از یکسو بیشتر دانشمندان نوشتههای خویش را به عربی مینوشتند و از دیگرسو نثر فارسی به تکلف و تصنع بسیار دچار شده بود. در چنین روزگاری باباافضل تقریبا همه آثار خویش را به زبان فارسی شیوا و رسایی نوشت که نه سره گرا بود و نه عربیگرا و نه مصنوع و متکلف، و از این راه به زبان فارسی خدمت بزرگی کرد. کثرت لغات فارسی، ترکیبسازیهای زیبا و شیوا، معادلسازی برای اصلاحات علمی و فلسفی، ترکیبهای عطفی و توضیحی، جملهبندیهای کوتاه، آوردن بخشهای فرعی جمله مانند مفعول، متمم، قید و ... بیشتر پس از فعل، واژه ها و ترکیبات کمکاربرد، لغات فریبنده وکاربرد کلمات و ترکیبات در معانیی جز معانی امروزی، برخی از ویژگیهای سبکی زبان او هستند که در این مقاله با آوردن نمونههایی بررسی شدهاند.

کلمات کلیدی