فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 10، شماره 4، زمستان 96 ، شماره پی در پی 38

بررسی تحلیلی ساختارهای تشبیه در بخش پهلوانی و تاریخی شاهنامه

صفحه (0 - 0)
علی صفی زاده(نویسنده مسئول)، موسی پرنیان، خلیل بیگ زاده
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده

تشب ه کی از گونههای صور خال در دو بخش پهلوانی و تارخی شاهنامه است که یی یی فردوسی آن را از زوایای گوناگونی مانند: وجه شبه، ادات تشبه، انواع تشبه، تقید، تشبیه ییی حسّی و عقلی و مفرد و مربّ سنجیده و برای اغراضی چون تبیین شگردهای حماسی و ک جلوههای معنایی شاهنامه که اهمّ آنها اغراق است، در اثر حماسی خود بار بردهاست. بر ک این اساس، پژوهش پیش روی شگردهای بارگیری گونههای تشبه، بسامد آنها و نگرش کی فردوسی را در این تشبهات با رویردی توصیفی- تحلیلی بررسی، تحلیل، مقاسه و تبیین کیی کردهاست. وجهشبه ابتکاری، شگردهای نوردن تشبه، ابتکار و خلاقتّ درآوردن مضامن کییی نو و تازه از مواردی است که فردوسی آنها را بسار دقق و جزی در شاهنامه پردازش کرده ییی و برای بیان مقاصد و اهداف خویش ب ارگرفتهاست. این مقاله تشبیه را از زوایای مختلف در ک شاهنامه بررسی میند.

کلمات کلیدی
فردوسی , شاهنامه , تشبیه , ارکان تشبیه , عناصر تشبه