فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 7، شماره 1، بهار 93 ، شماره پی در پی 23

لغزشهای بیانی و زبانی در شعر محمدعلی بهمنی

صفحه (213 - 226)

تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
شعر معاصر در کمتر از یک قرن، تغییر و تحولات فراوانی را تجربه کرد؛ تجربه ای که آن را از نوپایی به ثبات و پایداری رساند و اینک وقت آن رسیده که بدون حب و بغض، به ارزیابی و داوری آن پرداخت. باید گفت که نگاه تمجیدی و طرد و رد آن، دیگر از رواج افتاده و باید به صورت بی-طرفانه به شناخت و پژوهش آن پرداخت. سوال اصلی این پژوهش این است که مختصات بیانی و لغزشهای زبانی در شعر بهمنی ، چگونه منعکس شده است؟محمدعلی بهمنی، از شاعران نوپرداز است که هم شعر نو و هم در قالب سنتی، بالاخص غزل نو فراوان دارد. واقعیت آن است که از منظر ملاحظات سلامت و اعتدال یا لغزش و خطای زبانی ، در شعر او، لغزشهای زبانی و دستوری، عروضی وفنی مشهود است. برخی از این خطاها، برگرفته از زبان عامیانه و محاوره و گفتاریست و برخی دیگر، ظاهراً در فقدان پشتوانه سنت فرهنگی و ادبیی است که شاعر، زیاد از آنها بهره نگرفته است. در توصیف شعر او نیز میتوان به وجود سادگی و صمیمت، تکرار، ساختارهای نحوی امروزی و ... نیز اشاره کرد. تا حدا امکان سعی شده در مقاله، از داوریهای جانبدارانه، خودداری شود و بیشتر به صورت توصیفی و با ذکر شاهد مثال و با استناد به منابع مختلف، ویژگیهای بیانی و زبانی و ضعف و خطاهای مربوط را در شعر بهمنی، طبقه بندی و ارائه شود.

کلمات کلیدی
شگردهای بیانی , لغزشهای زبانی , شعر , بهمنی , شعر معاصر , نوپرداز