فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 10، شماره 4، زمستان 96 ، شماره پی در پی 38

کارکرد روایت در تذکره الاولیاء شیخ عطارنیشابوری

صفحه (0 - 0)
آذر دانشگر(نویسنده مسئول)
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
روایت شناسی بر ساختار روایت که نوعی شیوۀ نقل از طریق روایت است،تکیه دارد. روایت، میتواند به صورت: گفتاری، نوشتاری، تصاویر متحرک یا ثابت باشد؛ به همین منظور، دایرۀ وسیعی از شکلهای گوناگون را در برمیگیرد از جمله: کتاب، روزنامه، رمان، فیلم، نقاشی و... روایت همچنین در حوزه های گوناگونی نظیر: ادبیات، دین، فلسفه و بطور کلی در همۀ علوم، مطرح است. مقالۀ حاضر به بررسی و کارکرد روایت در تذکره الاولیاء عطار بر اساس دیدگاه ژنت پرداخته است؛ به همین منظور، به روش تحلیلی و توصیفی پس از تبیین نظریۀ روایت بر اساس دیدگاه ژنت، مهمترین نشانههای آن از جمله: زمان روایت که شامل طول، ترتیب و بسامد است؛ وجه یا حالت در روایت که شامل فاصله و چشم انداز است؛ و لحن یا آوا که شامل زمان و مکان راوی یعنی راوی درون متنی و برون متنی است، در تذکره عطار مورد بررسی قرار گرفته است. حاصل مهمترین یافتههای تحقیق حکایت از آن میکند که: به دلیل ساختار خاص حکایتهای عطار، کارکرد روایت بیشتر به صورت گفتگو محوری در کنار حذف یا فشردگی زمانی و همچنین تکرار برخی از موضوعات، بصورت درون متنی و گاهی برون متنی است.

کلمات کلیدی
عطار , تذکره الاولیاء , روایت , کانون روایت , وجه , لحن