فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 10، شماره 2، تابستان 96 ، شماره پی در پی 36

اصطلاحات بدیع موسیقایی در شعر طغرای مشهدی، یکی از ویژگیهای سبکی او

صفحه (0 - 0)
سعید قاسمی نیا
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
یکی از مختصات زبانی سبک هندی گسترش دایره واژگان شعر است. طغرای مشهدی بعنوان یکی از سخنسرایان طرز نو یا سبک هندی برای مضمون آفرینی و ترکیب سازی از اصطلاحات بدیع موسیقایی بهره میگیرد. جدا از معنای غریب پاره ای از این اصطلاحات که منجر به بیانی پیچیده و دشواریاب در شعر او گردیده است پرسش اصلی ما میزان نوآوری و ابتکار طغرا در کاربرد این اصطلاحات با توجه به شعر پیشینیان و اثرگذاری او بر شاعران پس از خود است. در این تحقیق نشان خواهیم داد بسیاری از این اصطلاحات ابتدا توسط او به شعر فارسی راه یافته است و شعرای پس از او همچون قاآنی بعنوان نماینده سبک بازگشت ادبی و شهریار و سایه بعنوان نمایندگان شعر معاصر از این اصطلاحات بهره گرفته اند.

کلمات کلیدی
الهامی کرمانشاهی , حماسۀ دینی , شعر شیعی , شاهنامه , موسیقی , ادبیات , شعر , طغرای مشهدی , سبک هندی