فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 7، شماره 3، پاییز 93 ، شماره پی در پی 25

بررسی ساختار غزل شعرای کلاسیک پس از انقلاب

صفحه (0 - 0)
مهدی ممتحن
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
شعر امروز ایران در حال طی کردن مرحله گذر و به عبارت دیگر در حال دگردیسی است. اگر شعر امروز را تداوم زاینده و پوینده شعر کهن بدانیم، این شعر حتی در سرکشترین حالات هم دنباله روِ شعر سنتی و کهن است. اما تحولات صنعتی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و ... خواه ناخواه تاثیرگذار است. ادبیات به عنوان کاربردیترین هنر،متاثر از این تحولات است و بیشک شاعر انقلاب در هر یک از زمینههای شعری با نو شدن و نوآفریدن گرایش ذاتی داشته است. آنچه در شعر انقلاب عامل اصلی تحولات لفظی و معنایی در قالب است روی آوری شعرا به بیان مسایل تعلیمی، اخلاقی و ارزشی است که استفاده از آنها به ناچار شاعر را به سوی دگردیسی در ساختار، واژگان، زبان، صور خیال، اندیشه و قالب شعر پیش برده است.در این مقاله از عوامل تحول ساز در زمینه ساختار یکی از قالبهای رایج شعر انقلاب، یعنی غزل سخن به میان میآید. از میان قالبهای سنّتی، غزل بیشترین کاربرد را در شعر انقلاب داشته و حجم غزلهای سروده شده نسبت به قالبهای دیگر بیشتر است. نوآوری شاعران این دوره در غزلسرایی، غزل این دوره را با ویژگیهایی همراه کرده است که در این مقاله به آنها اشاره خواهد شد.

کلمات کلیدی
شعر انقلاب , قالب , نو آوری , غزل