فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 7، شماره 4، زمستان 93 ، شماره پی در پی 26

بررسی سبک شناسی منظومۀ خسرو و شیرین عبدالوهاب بن محمد-معموری

صفحه (0 - 0)
احمدرضا یلمه ها ،اکرم کشفی(نویسنده مسئول)
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده

ادب غنائی در بردارندۀ اشعاریست که احساسات و عواطف شخصی را مطرح میکند. درآغاز اینگونه اشعار در یونان باستان با همراهی سازی بنام لیر خوانده میشد و از اینرو در زبانهای فرنگی به اشعار غنایی ، لیریک lyric میگفتند. در اکثر نقاط جهان اشعار عاشقانه و سوزناک با موسیقی همراه بوده است.

نظامیگنجوی شاعر بلا منازع عرصۀ ادبیات غنایی است که بسیاری از شعرای ازمنه ماضی و معاصر به شیوۀ او شعر سرودند. منظومههای لیلی و مجنون و خسرو و شیرین بیشترین مقلدان را داشتند. یکی از آثار منظوم فارسی ، مثنوی خسرو و شیرین ، سرودۀ عبدالوهاب بن محمد معموری است که در قرن 11 هجری میزیسته است و مقاله حاضر به بررسی ویژگیهای سبکی و مقایسه آن با خسرو و شیرین نظامی میپردازد.<-h1>

کلمات کلیدی
معموری , خسرو و شیرین , فرهاد , ساقی , باربد , نکیسا , لیر