فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 5، شماره 1، بهار 91 ، شماره پی در پی 15

گونه های «تناص-هم‌متنی» در بوستان و گلستان سعدی

صفحه (0 - 0)
حجّت¬الّله فِسنقری،میلاد جعفرپور،محمّد جهان بین
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
آیا سعدی در بیان مواعظ خود به نهج and not;البلاغه توجّه داشته است؟ برابر معنایی تناصهای سعدی از نهج and not;البلاغه بینامتنیّت نام دارد یا هم and not;متنی؟ ضرورت توجّه بمعنای درست اصطلاح تناص در نقد ادب عربی که امروزه بسیاری از محقّقان و پژوهندگان ادبی آنرا بینامتنیّت نامیده-اند، نگارندگان را بر آن داشت تا نخست، با تعریف دو اصطلاح تناص و بینامتنیّت و روشن ساختن حدّ و مرز آنها، نشان دهند که برابر معنایی تناص، هم and not;متنی است نه بینامتنیّت، حال آنکه، تاکنون پژوهشی پیرامون روشن ساختن این نکته صورت نگرفته است. تناصها و وامگیریهای بسیار سعدی از نهج and not;البلاغه تا and not;کنون بعنوان موضوع تحقیقیِ جداگانه and not;ای در نظر گرفته نشده و نگارندگان با شناخت فقر پژوهشی موجود در این زمینه، بشناخت نمونه and not;های هم-متنی و تناص موجود در بوستان و گلستان سعدی روی and not; آورده and not;اند و سپس گونه and not;های تناص و شیوه and not;های اثر and not;پذیری از نهج and not;البلاغه را، بر پایۀ شش گونۀ واژگانی، گزارشی، الهامی-بنیادی، تلمیحی، تأویلی و تصویری نمایانده and not;اند.

کلمات کلیدی
نهج البلاغه , سعدی , تناص , بینامتنیّت , هم متنی , شیوه های اثرپذیری , گونه های تناص