فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 8، شماره 2، تابستان 94 ، شماره پی در پی 28

معرفی بدرالدّین هلالی جغتایی استرآبادی و غزل او بر اساس تصحیح نسخ خطی غزلیات وی

صفحه (0 - 0)
مریم ایرانمنش (نویسنده مسئول) ، دکتراسحاق طغیانی ، دکتر محمود مدبّری
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده

بررسی آثار و شناخت متفکّران و شاعران بزرگ، ما را در شناخت هر چه بیشتر بنمایه های فکری آنان کمک میکند. از جملۀ این شاعران بزرگ میتوان به بدرالدّین هلالی جغتایی استرآبادی شاعر توانا و مشهور پایان عهد تیموری اشاره کرد . هلالی یکی از بهترین غزلسرایان ایران و یکی از بزرگترین شاعران اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری است . سبک او عراقی دورۀ تیموری ( عراقی مکتب وقوع ) است .

آثارهلالی عبارتند از 1- دیوان اشعار که خود شامل غزلیات ، قصاید ، مقطعات و رباعیات است. 2- مثنوی شاه و درویش ( شاه و گدا ) 3- مثنوی صفات العاشقین 4- مثنوی لیلی و مجنون .

او در غزلیاتش از حافظ شیرازی و امیر خسرو دهلوی و سعدی تأثیر پذیرفته است . مثنوی شاه و درویش خود را به وزن هفت پیکر نظامی ، صفات العاشقین را به وزن خسرو و شیرین و لیلی و مجنون خود را به تقلید از لیلی و مجنون نظامی سروده است .

این مقاله، یک پژوهش بنیادی است که به روش استنادی و کتابخانه ای گردآوری شده است و با آوردن برخی از ویژگیهای سبکی این شاعردر سرودن غزلیات، بر آن است که دلایل شهرت او را در میان مردم و نسخ خطی متعدد دیوانش را بیان کند.

ازمهمترین دلایل شهرت او میتوان به غیر درباری بودن و مردمی بودن شعرش، زبان ساده نزدیک به محاوره، آزاداندیشی و تقلید از شاعران بزرگ ، اشاره کرد.

کلمات کلیدی
سبک شناسی , هلالی , غزلسرایی , سبک عراقی , مکتب وقوع , آثار هلالی