فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 8، شماره 4، زمستان 94 ، شماره پی در پی 30

سبک شناسی قصائد انوری ابیوردی

صفحه (0 - 0)
فریبا قره داغی کراله (نویسنده مسئول) ، حسین خسروی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
انوری ابیوردی از بزرگترین شاعران ایران درقرن ششم هجری است. سده ای که قالب قصیده، درنیمۀ اول آن، قالب رایج و مسلط شعرفارسی بود. آنچه مسلّم است، این است که عرصۀ هنرورزی این شاعر فحل، قصیده و بویژه قصیدۀ مدحی است. دراین مقاله کوشش شده است برای شناخت زوایای پنهان ذهن و دل شاعر و همچنین کشف بخشی ازحقایق مربوط به تاریخ و فرهنگ ایران به بررسی ویژگیهای سبکی و برجستگیهای قصاید وی درسه سطح زبانی، ادبی و فکری پرداخته شود. مطالعه و بررسی این ویژگیها نشان میدهد که انوری اشعار خویش را درچهل و دو وزن سروده است. بیشترین بسامد اوزان متعلق به بحر رمل و کمترین آن مربوط به بحر سریع است. در قوافی اشعار بیشترحروف «ر» و«ن» درجایگاه رَوی قرار دارند. تقریباً سی و شش درصد قصاید دیوان وی دارای ردیفند که ردیف با افعال ربطی بسامد بالاتری دارد. تخفیف کلمات، تکرار و موازنه از ویژگیهای بارز زبان قصاید او هستند. انوری اغلب از ترکیبات و لغات عربی رایج دراشعار خویش استفاده کرده است. کاربرد اعداد، کاربرد «اندر» بجای «در» و آغاز ابیات با حروف اضافه در اشعار وی بسامد بالایی دارند. تشبیه درقصاید او بیشترین بسامد و مجاز کمترین بسامد را دارا هستند. آرایه های پرکاربرد قصاید انوری عبارتنداز اغراق، مراعات نظیر، تضاد، موازنه، جناس، تلمیح و ...

کلمات کلیدی
انوری ابیوردی , سبکشناسی , قصاید , موسیقی , زبان , صنایع ادبی