فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 6، شماره 1، بهار 92 ، شماره پی در پی 19

بازتاب تشیع در سروده های پارسی و تازی شیخ بهائی

صفحه (0 - 0)
محمد حسن فؤادیان،صابره سیاوشی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
دانشمند برجسته عبدالصمد جبل عاملی معروف به شیخ بهایی، از نوادر علمی عصر صفوی، یکی از بزرگان جهان تشیع است. او به موازات آثار گرانسنگ علمی، اشعاری با ویژگیهای فنی و ادبی به دو زبان فارسی و عربی از خود به یادگار نهاده است. اشعار شیخ، آیینۀ تمام and not;نمای اندیشه and not;های مذهبی و تشیع اوست. بیشترین حجم اشعار فارسی و عربی وی را، سروده هایی در مدح اهل بیت و ترویج اندیشه تشیع تشکیل میدهد . او در این زمینه با کمیت بن زید اسدی شاعر بزرگ شیعی رقابت میکند. همچنین، شاعر پربسامدترین ابیات و تصاویر خیالی و شاعرانه را به امام عصرعلیه and not;السلام اختصاص داده است. جستار حاضر بر آن است که به سوالات زیر پاسخ گوید:- از نظر سبک شناسی، به کارگیری مواردی مانند : اسالیب بیانی، نظام واژگان و موسیقی کلام در سروده های شیعی شیخ بهایی چگونه است؟- تصویر پردازی شاعر در این قلمرو از چه ویژگیهایی برخوردار است؟- تنوع آماری عناصر تشیع در اشعار پارسی و تازی شیخ بهایی به چه شکل است؟

کلمات کلیدی
تشیع , اشعار فارسی و عربی , شیخ بهائی