فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 6، شماره 4، زمستان 92 ، شماره پی در پی 22

سوگ و مصادیق آن در شعر فارسی تا قرن ششم

صفحه (0 - 0)
علی آقایی جودکی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
ادبیات فارسی آیینه تمام نمای اندیشه های بلند و مضامین و معانی ظریف و لطیف شاعران و نویسندگان پارسیگوست . سوگ یکی از این مضامین ظریف وبسیار مهم در شعر فارسیست که از دیرباز مورد توجه گویندگان بوده . سوگواری وعزاداری در شعر شاعران زبان فارسی قابل بررسیست . در این مقاله سعی کرده ایم که ابتدا ببررسی پیشینه سوگ در ایران و سپس به انواع سوگ و مصادیق آن در شعر شاعران فارسی زبان تا قرن ششم بپردازیم . بعبارت دیگر میخواهیم پاسخگوی این سؤال باشیم که آیا شاعران دوره مذکور در شعر خود بموضوع سوگ توجه داشته اند یا نه ؟ اگر داشته اند کدام نوع بیشتر مورد توجه بوده ؟برای بررسی موضوع مورد نظر از منابعی که به این موضوع اشاراتی داشته اند و همچنین از اشعار رودکی،کسائی،فرخی،عنصری،منوچهری،ناصرخسرو،انوری،نظامی وخاقانی استفاده شده است .

کلمات کلیدی
سوگ , سوگنامه , مصادیق , شعر تا قرن ششم هجری