فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 10، شماره 2، تابستان 96 ، شماره پی در پی 36

معرفی منظومه «یوسف و زلیخا»ی آذر بیگدلی(متوفی قرن دوازدهم هجری) و بررسی ویژگیهای سبک شناسی آن

صفحه (0 - 0)
دکتر محمد حسین کرمی ، اکبر رستمی نژاد(نویسنده مسئول)
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
یوسف و زلیخای آذر بیگدلی مثنویی عاشقانه برگرفته از قرآن کریم است که به پیروی از یوسف و زلیخاهای پیشین، خصوصاً یوسف و زلیخای جامی و با توجه ویژه به خسرو و شیرین نظامی در عصر زندیه سروده شده است. اگرچه این داستان در ابتدا با سوز و گدازی پر شور، ناشی از عشق زمینی و یک طرفه زلیخا به یوسف آغاز میشود؛ امّا در نهایت این عشق مجازی تحول یافته و به عشقی فرازمینی و ماورایی ختم میشود. در این مقاله ضمن بیان مختصر مضامین و نکات برجسته یوسف و زلیخای آذر بیگدلی بر اساس شش نسخه خطی بدست آمده از این منظومه، به معرفی مهمترین ویژگیهای سبک شناسی آن در سه سطح فکری، زبانی و ادبی خواهیم پرداخت.

کلمات کلیدی
چهار مقاله , سبک مینیمالیسم , شعر و ماهیت آن , حکمت , تراجم ادیبان و عالمان , یوسف و زلیخا , آذر بیگدلی , بازگشت ادبی , ویژگیهای سبکی , شعر قرن دوازدهم