فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 7، شماره 3، پاییز 93 ، شماره پی در پی 25

غنی کشمیری و سبک هندی

صفحه (0 - 0)
عباسعلی وفایی ،آسیه سورتیجی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
تقریباٌ از اواخر عهد تیموری دیدگاهها و نگرشهای خاص همراه با خصایص و بسامدی از کاربردهای بیانی و زبانی به نام سبک هندی به شعر فارسی راه یافت و به مرور از رواج و روایی چشمگیری برخوردار گشت. مّلا محمّد طاهر متخلّص به غنی معروفترین و بزرگترین شاعر پارسیگوی کشمیر است که در قرن یازدهم هجری میزیسته .شهرت شاعری او در حین حیات شبه قارّۀ پاکستان و هند و حتّی ایران را فرا گرفته بود.طرز تفکر و اندیشۀ هندیانه در شعر او متجّلی است. در این پژوهش، کوشیدیم تا با مشاهده و خوانش دقیق نسخ موجود از متن دیوان غنی کشمیری- ضمن ارائۀ نسخه and not;ای نو از این اثر ارزشمند فارسی در قالب رسالۀ دکتری - به بیان اعّم خصایص سبک هندی در دیوان اشعارش بپردازیم. برخی از برجسته and not;ترین آنها که به وفور در دیوان گردآوری شده وی مشهود است از این قرارند:بکارگیری واژگان، تعبیرات و مصطلاحات عامه ، بی and not;توجه بودن به متانت و صحت زبان ، آوردن ترکیبات غریب و ناماءنوس ، اظهار شکست و نامرادی و یاس ، توجه به معنی و مضمون و رها کردن زبان ، رواج حکمت عامیانه و توجه به خرافات و فرهنگ عامه ، وقوع و واسوخت ، مضمونسازی و توجه به مضامین غریب و جستجوی معانی بیگانه ( از طریق تشخیص حس and not;آمیزی ، متناقض نمایی و...)،

کلمات کلیدی
سبک هندی , غنی , نسخۀ خطی , مضمون سازی , اسلوب معادله , واقعه گویی , ترکیبات غریب