فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 6، شماره 2، تابستان 92 ، شماره پی در پی 20

پژوهشی در سرچشمه های علم بیان در شعر قرن چهارم

صفحه (0 - 0)
محمّدرضا حیدری
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
از آنجا که علوم بلاغی بویژه علم بیان از همان قرون اوّلیّه پیدایش شعر فارسی مد ّنظر شاعران بوده پس میتوان هر یک از مقاصد چهارگانه آن را در اشعار شاعران مختلف بررسی کرد. بحث اصلی این تحقیق بررسی مباحث علم بیان در اشعار ده and not;تن از مشاهیر شاعران بی and not;دیوان قرن چهارم هجری است.بیان علمی است که میتوان بوسیله آن یک معنی و مفهوم را به شیوه and not;های مختلف ایراد کرد.در این تحقیق اشعار ده and not;تن از مشاهیر شاعران بی and not;دیوان قرن چهارم هجری مورد بررسی قرار گرفته سپس صور بیانی از جمله تشبیه، استعاره، کنایه و مجازهای موجود در اشعار آنها استخراج گردیده و در پایان هر مبحث مقایسه and not;ای بین صوربیانی آنها با صور بیانی موجود در اشعار فردوسی انجام میگیرد تا از این طریق بتوان به نخستین سرچشمه and not;های شعری فارسی دست یافت و به میزان گرایش این شاعران به علم بیان پی برد

کلمات کلیدی
شعر قرن چهارم , شاعران بی دیوان , سرچشمه های علم بیان , فردوسی