فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 4، شماره 4، زمستان 90 ، شماره پی در پی 14

نقد ساختاری مثنویهای انقلاب

صفحه (0 - 0)
شکراله پور الخاص،سید مهدی صادقی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
مثنوی یکی از قالبهای شعری است که بزرگترین شاهکارهای ادبی ادوار گذشته در این قالب شعری ارائه شده و متناسب با هر دوره، محمل مفاهیم و موضوعاتی از قبیل حماسی، عرفانی و غنایی، و غالباً در قالب داستانهای بلند و کوتاه، بصورت رمزی و تمثیلی بیان شده است. قالب مثنوی تا زمان مشروطیت در پهنه شعر و ادب فارسی حضور چشمگیری داشت. ولی پس از مشروطیت و همزمان با رواج شعر نو، به دست فراموشی سپرده شد و با پیروزی انقلاب اسلامی و شروع جنگ تحمیلی دوباره پا به عرصه گذاشت و حیاتی دوباره یافت. بنظر میرسد ظهور دوباره این قالب در عرصه شعر فارسی، علاوه بر تفاوتهای موضوعی و محتوایی نسبت به دوره های قبل، با تغییرات و نوآوریهای اساسی در فرم و ساختار نیز همراه بوده است که مهمترین این تغییرات و نوآوریها در وزن، قافیه و ردیف مشهود است. این مقاله برآن است تا مهمترین تغییرات و نوآوریهای ساختاری قالب مثنوی نسبت به ادوار گذشته ادبی را در مثنویهای دوره ادبیات انقلاب اسلامی و آثار شاعران این دوره بررسی کند و بسامد این نوآوریها و تغییرات را آشکار نماید.

کلمات کلیدی
مثنوی , وزن , قافیه , ردیف , تکرار