فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 7، شماره 4، زمستان 93 ، شماره پی در پی 26

سیمای اساطیر در آیینه دیوان اشعار خواجو

صفحه (0 - 0)
بهمن مدیری(نویسنده مسئول) ، علی محمد مؤذنی ، سپیده سپهری
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده

اگر شاهنامه را سند هویت و شناسنامه فرهنگ و زبان ایرانیان بدانیم بی گمان دیوان خواجوی کرمانی شاعر و عارف بزرگ قرن هشتم هجری قمری در کنار دیگر دواوین سرایندگان ادب پارسی همچون سروده های حضرت حافظ ، حافظه قومی و جمعی ما آرییان محسوب میشود .بکار گیری تمامی امکانات فکری و زبانی و اشارت به تاریخ و اسطوره ایرانی و بهره مندی از شخصیت های ملی و حماسی، سروده های خواجو را اصالتی خاص بخشیده است.در این مقاله تلاش بر آن است تا علاوه بر بررسی اساطیر و عناصر اسطوره ای بازتاب کمی وکیفی آن در سروده های خواجو مورد کندوکاو قرار گیرد . لذاطرح سوالات اصلی و پاسخگویی به آنها ازاهم موضوعات این جستار است1- هدف یا تاثیرکاربردی استفاده از عناصر اسطوره ای دراشعار خواجو چه بوده است ؟ 2- میزان آگاهی و موفقیت خواجو در بهره مندی ازعناصر اسطوره ای چه کیفیت و کمیتی داشته است ؟ 3- آیا خواجو باپشتوانه قرار دادن عناصر اسطوره ای دربیان مفاهیم ذهنی و ارائه مضامین و تصاویر شاعرانه موفق بوده است؟ از این رو میتوان گفت خواجو ضمن برخورداری از اندیشه های بلند عرفانی ، آشنایی عمیقی با فرهنگ و تاریخ دیرینه قوم ایرانی داشته و با پشتوانه قرار دادن آن توانسته است به بیان اندیشه ها و آموزه ها و تعالیم خود بپردازد.همچنین عناصر اسطوره ای و شخصیت های ملی و حماسی را به عنوان مجموعه ای از عناصر مضمون آفرین و خیال انگیز، استفاده ای شاعرانه داشته باشد .<-h1>

کلمات کلیدی
اسطوره , حماسه , خواجو , عنصر , رستم , افراسیاب