فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 6، شماره 2، تابستان 92 ، شماره پی در پی 20

جلال الدین حافظ سعد تبریزی«زندگی و اشعار»

صفحه (0 - 0)
محسن پور مختار،مژده حاج احمدی پور رفسنجانی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
جلال الدین حافظ سعد تبریزی ملقّب به سعدالله، از شاعران فارسیگوی قرن نهم هجری است. دیوان وی بیش از 4700بیت دارد و شامل6 قصیده ، 426غزل ، یک مستزاد ویک مخمس، 26قطعه ، 352 رباعی و بیش از 611 معمّاست. قصاید دیوان - جز یکی- همه در مدح قاسم انوار سروده شده اند. غزلیات و رباعیات دیوان اکثراً دارای مضامین عارفانه عاشقانه هستند. قطعات غالباً مشتمل بر درخواست پول و مایحتاج زندگی از ممدوح است. حافظ سعددر اشعارش از شاعران برجسته پیشین و معاصر خود تأثیر بسیار پذیرفته است و همچون بسیاری از شعرای همعصرش شاعری مقلّد است تا صاحب سبکی ویژه. با این حال کثرت معمّاها از مشخصات دیوان وی است تا حدّی که میتوان آن را از ویژگیهای سبکی شعر حافظ سعد دانست. وفور واژه ها و اصطلاحات قلندری در اشعارحافظ سعد نیز یکی از ویژگیهای سبکی اشعار اوست. در زمینه استفاده از هنرسازهای ادبی اشعار حافظ سعد نوآوری و تشخّص خاصّی ندارند جز اینکه آرایه تجنیس مخصوصاً جناس مرکب در دیوان وی حضور و ظهور چشمگیری دارد وگاه کاربرد آن توأم با نوآوریهای قابل توجّهی است.

کلمات کلیدی
حافظ , سعد تبریزی , سبک شناسی شعر , عرفان , قلندر , معمّا , جناس