%0 Journal Article
%T مقایسۀ عاشقانه های حماسی و غنایی (با تکیه بر «زال و رودابه»، «رستم و تهمینه» و «بیژن و منیژۀ» شاهنامۀ فردوسی و «خسرو شیرین» و «لیلی و مجنون» نظامی)
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Marjan   Ali Akbarzadeh Zehtat
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 51
%V 13
%P 115-133
%K Love
%K  lover
%K  beloved
%K  lyric literature
%K  epic literature
%X مقالۀ حاضر، برآن است، عاشقانه های ادب حماسی و
غنایی را با استناد به شواهد مثال شعری بکاود و تفاوتهای این دو را برشمارده،
تحلیل کند. مهمترین پرسش پیش روی، این است که: با توجه به تفاوتهای سبک خراسانی و
عراقی، عاشقانه های حماسی- به عنوان یکی از نمودهای سبک خراسانی-(«زال و رودابه»،
«رستم و تهمینه»، «بیژن و منیژۀ» شاهنامه) با عاشقانه های غنایی- به عنوان یکی از
نمودهای سبک عراقی-(«خسرو شیرین» و «لیلی و مجنون» نظامی) دارای چه وجوه تفاوتی
است؟ یافته های تحلیلی این پژوهش چنین است: عشق در عاشقانه های حماسی، امری حاشیه ای
به شمار میرود و در کنار دلاوریها معنا مییابد، اما عشق در عاشقانه های غنایی، هستۀ
اصلی داستان و امری زیربنایی است. عاشق، در عشقهای حماسی، با وجود عشق، همچنان
ابهت و غرور خود را حفظ کرده، آن را فدای معشوق نمیکند، اما عاشق در عشقهای غنایی،
خاکسار، دردمند و نالان است. زنان به عنوان معشوق در عاشقانه های حماسی، پیشرو در
عشق، فعّال و جسورند، اما در عاشقانه های غنایی، منفعل و تاثیر‌پذیرند. وصف زیبایی
یار در عاشقانه های حماسی، مختصر، ملموس و زمینی است، ولی در عاشقانه های غنایی،
بسیار مفصّل، لطیف، خیال‌انگیز و فرازمینی. توصیف طبیعت نیز در عاشقانه های حماسی،
کوتاه، ملموس و زمینی، اما در عاشقانه های غنایی، بسیار طولانی، خیال‌انگیز و
فرازمینی است.
%U https://bahareadab.com/article_id/963