%0 Journal Article
%T بررسی سبکی و محتوایی نسخۀ خطی «مطلع الانوار» اثر جوزای نطنزی، شاعر قرن سیزدهم
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Hatam   soliymani
%A Seyed jaafar   Hamidi
%A Seyed Mahmod   Seyed Sadeghi
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 51
%V 13
%P 47-68
%K Natanzia
%K  Eleanor Informant
%K  Return Period
%K  Lightness and Content Analysi
%X جوزای نطنزی یکی از شاعران دوره بازگشت ادبی است
که در دوران فتحعلی شاه قاجار میزیسته است. اثر وی« مطلع الانوار» نام دارد که دو نسخه از این دست نوشته موجود است،نسخۀ اول،
در کتابخانه مجلس شورای اسلامی به شماره 963نگهداری میشود و به نام «دلگشا» معرفی شده است . همچنین نسخه
دیگری به شماره 2311 در کتابخانه ملی ایران
موجود است.

در
مقالۀ حاضر اشعار جوزای نطنزی در سه
سطح زبانی، فکری و ادبی بررسی سبکی شده است. در سطح زبانی، بخش آوایی اکثراً از
اوزان متوسط و خفیف استفاده شده است و از اوزان سنگین و مهجور خبری نیست. اوزان
اشعار وی همان اوزان غزلهای حافظ است. در بخش واژگانی، در سطح مفردات و ترکیبات،
هیچگونه ابتکار و نوآوری دیده نمیشود و بیشتر لغات بکار رفته عربی است که از واژه های معمول و
متداول در زبان فارسی محسوب میشوند. در بخش نحوی اشعار وی دستورمند است و ارکان
جمله مطابق نثر در کنار هم قرار گرفته است. در سطح فکری، مضامین بکار رفته تکرار
مضامین قدماست و عرفان بکار رفته، عرفانی تقلیدی و تکراری است و اندیشه و مضمون
تازه ای در اشعار وی دیده نمیشود. در سطح ادبی، تشبیه و استعاره بیشترین سهم را
برعهده دارند و تشبیه حسی به حسی بیشترین کاربرد را دارد. از صنایع بدیع لفظی و
معنوی متداول استفاده شده و بطور کل مبنای کار وی بر تقلید استوار است و سعی دارد
هم از نظر لفظ و هم شیوۀ بیان و محتوا و مضمون به سرمشقهای خود ، نزدیک شود. وی سبک عراقی را سرمشق خود قرار داده و از میان شاعران این دوره به
شعر حافظ توجه بیشتری داشته است. 
%U https://bahareadab.com/article_id/960