%0 Journal Article
%T کاربرد اصطلاحات همخوشه در سبک‌شناسی متون عرفانی (با تکیه بر مفهوم جذبه در ختم‌الاولیاء ترمذی)
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Ebrahim Rahimi zangane
%A Elyas Noraee
%A Naghi Hashemi
%D 2018
%\ 0000/00/00
%N 39
%V 11
%P 113-132
%K Semantic field
%K  Attraction
%K  Stylistic and Termazi’s Katm 
%X به کارگیری اصطلاحات
همخوشه در سبک‌شناسی متون عرفانی، زمینه ای است که هنوز درباره آن پژوهشی انجام
نگرفته است. این مقاله، کاربرد اصطلاحات همخوشه «جذبه» را در سبک‌شناسی ختم‌الاولیاء
حکیم ترمذی توضیح میدهد. نخست با تعریف اصطلاحات همخوشه، توضیح مشهورترین روابط بین
آنها ( ترادف، تضاد و تضمن) و تعریف جذبه، پیشینه توجه به اصطلاحات همخوشه در متون
عرفانی بررسی شده است. پس از آن، چگونگی و اَشکال کاربرد «جذبه» و هم‌خانواده های
آن در ختم‌الاولیاء نشان داده شده است. سپس اصطلاحات همخوشه «جذبه» براساس رابطه
ترادف، مورد بررسی قرار گرفته و شیوه و شکلهای استفاده ترمذی و اشتراک حوزه معنایی
آنها با «جذبه» توضیح داده شده است. این بررسی زبانی، بخشی از ذهن و زبان متشکل،
منسجم و تأثیرگذار ترمذی را به تصویر میکشد. از این شیوه میتوان در سبک‌شناسی دیگر
متون تصوف، بررسی سبک شخصی و دوره ای آنها، تأثیر و تأثر آنها، تألیف فرهنگهای
اصطلاحات تصوف، رد یا اثبات انتساب اثر به نویسنده و در نهایت تشخیص خلاقیت یا تقلید
نویسندگان در حوزه اصطلات تصوف بهره گرفت.
%U https://bahareadab.com/article_id/7