%0 Journal Article
%T کارکرد تفأل در خمسۀ نظامی گنجوی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Hojjat  Kojani Hesari
%A Mohammad Reza  Pashaei
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 50
%V 13
%P 43-64
%K Nizami Ganjavi
%K  five treasure
%K  divination
%K  omen
%K  interpretation
%X تفأل زدن و به فال نیک و بد گرفتن افراد و رویدادها از سنت های
رایج در جوامع قدیم بوده است. فالگیری نوعی پیشگویی حوادث آینده بود که در بسیاری
از موارد باعث دلگرمی و آرامش صاحب فال یا برنامه ریزیهای او برای جلوگیری از
ضررهای احتمالی میشد. از تفأل در آثار گوناگون تاریخی، ادبی و علمی سده های نخستین
زبان فارسی پس از اسلام، فراوان یاد شده است. حکیم نظامی در قرن ششم هجری در میان
منظومه های پنجگانۀ خود به این باور و عرف رایج در جامعه اشاره کرده است. این
پژوهش با هدف بررسی کارکرد تفأل در خمسۀ نظامی گنجوی برای نمایش دادن باورها و
گونه های فالگیری در پنج گنج نظامی و معرفی انواع تفأل، تعبیر و فالگیری در آثار
او انجام شده است. پژوهش حاضر به شیوه کتابخانه ای همراه با استخراج انواع فال از
آثار این شاعر و دسته بندی آنها از طریق بررسی مقاله ها و کتابهای مربوطه شکل رفت.
نتایج بدست آمده حاکی از آن است که با توجه به فراوانی اشارات نظامی به تفأل، خود
شاعر عقیده ای به این موضوع ندارد؛ اما برای شناساندن اوضاع جامعه و نوع نگاه و
تفکر مردم هم روزگار خود، بدان پرداخته است در آثار او این کار به دو شیوه رواج
دارد؛ گاه در شکل های تفأل نیک و بد گرفتن و گاه به شیوۀ تعبیر که به روشهای تفأل،
قرعه زدن و بخت آزمایی با گردو بوده است. and lt;-p and gt;
%U https://bahareadab.com/article_id/935