%0 Journal Article
%T بررسی سبکی و محتوایی حماسۀ دینی« حملۀ حیدری» اثر باذل مشهدی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Ali  Balaghi Inaloo
%A Abdolnasser  nazariani
%A Alireza  Mozafari
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 49
%V 13
%P 159-181
%K Stylistics
%K  Hamleh-ye heydari
%K  Mashhadi villainy
%K  historical-religious epic
%X زمینه
و هدف: حمله حیدری، یکی از منظومه های حماسی
است که باذل مشهدی آنرا به تأسی از شاهنامه فردوسی سروده است. این منظومه اثری
تاریخی- دینی است که مضمون اصلی آن روایت داستان زندگی حضرت محمد(ص) و جنگهای او،
بیان قهرمانی های علی(ع) و معجزات و کرامات آنها، رخدادهای تاریخی مربوط به صدر
اسلام و ثبت شده در کتب سیر و تاریخ است. هدف اصلی این مقاله بررسی و تعیین ویژگیهای سبکی در حملۀ حیدری است.

روش
مطالعه: این
مقاله براساس مطالعات کتابخانه ای و به شیوۀ توصیفی- تحلیلی انجام شده است. 

یافته ها:
این
اثر در قالب مثنوی و بحر متقارب سروده شده است. تقدیم فعل، جملات کوتاه و
تکرار فعل، استفاده از ضمیر وی و او برای غیرجاندار، به کار بردن جمله واره های
خاص شاهنامه، مطابقت صفت و موصوف و به کاربردن ضمیر مبهم و واو عطف یا ربط در آغاز
مصراعها، از شاخصه های نحوی کلام اوست. مختصات ادبی کلام باذل نیز بیشتر بر تقلید
استوار است. عمده تشبیهات به کار رفته در این اثر از نوع حسی به حسی است. در سطح
فکری نیز ساختار کلی این منظومه مربوط به داستان‌های تاریخ اسلام است، تبیین تقابل
کفر و دین، و توصیف صحنه های نبرد و ادوات رزم است.

نتیجه گیری: انتخاب بحر متقارب، به علت ازدیاد
هجاهای بلند و ختم شدن به رکن مقصور، این اشعار را به زبان حماسی نزدیک کرده است.
بیشترین بسامد در انتخاب ردیف، ردیف های ضمیری و افعال تام است که موسیقی بیرونی
را به آهنگ حماسی نزدیک کرده است. اما کاربرد لغات عربی، عامیانه و جدید نسبتاً
زیاد آن با منطق زبان حماسی سازگار نیست. تکرار واج ، واژه، تخفیف کلمات و جناس، باعث
افزایش موسیقی درونی این منظومه شده است. در سطح ادبی نیز کاربرد تشبیهات نوع حسی
به حسی تقویت کننده فضای سادۀ حماسی است. در سطح فکری نیز وصف میدانهای جنگ و شرح
پهلوانیها از جمله موضوعات موجود در این
حماسۀ دینی است. 
%U https://bahareadab.com/article_id/932