%0 Journal Article
%T بررسی سبک شناسی غزلیات مدهوش گلپایگانی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Noshin  Mansoorpoor
%A Mehrdad Chatraei
%A Ata Mohamad  Radmanes
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 49
%V 13
%P 141-157
%K Madhush Golpayegani
%K  Sonnet
%K  Literary restoration
%X زمینه و هدف: مدهوش گلپایگانی یکی از شاعران گمنام قرن دوازدهم است که دارا ی آثار متعددی
در نظم و نثر است. از جمله آثار ارزشمند او دیوان اشعاریست که شامل: غزلیات
،قصاید، قطعات و رباعیات اوست. در این مقاله به بررسی سبکی و محتوایی غزلیات او از
جنبه های فکری، زبانی و ادبی پرداخته شده است. هدف از این بررسی دستیابی به میزان
توانایی شاعر به عنوان یکی از غزلسرایان دورۀ بازگشت ادبی بوده است. 

روش مطالعه: این پژوهش به شیوۀ کتابخانه ای انجام شده، و
از نسخۀ خطی معتبری به خط شاعر استفاده شده است.

یافته ها: مدهوش گلپایگانی در سرایش غزل توانمندی خود را به
اثبات رسانده، و تسلط او بر صناعات ادبی و ظرافتهای شعری و هنری آشکار است. انتخاب
وزن در اشعار او متناسب با موضوع است.ردیفهای فعلی که گاه پرسشی نیز هستند به غنای
شعر او افزوده است. سلیس و روان بودن ابیات، سهولت در انتقال مفاهیم و بهره گیری
از قوافی مناسب از شاخصه های شعر اوست. بحر رمل، هزج، و مضارع بیشترین بسامد را ذز
غزلیاتش دارند. از جنبۀ ادبی، غزل او بیشتر بر تشبیه استوار است و از استعاره و
تلمیح و اغراق نیز به حد قابل توجهی بهره گرفته است. از لحاظ فکری نیز درون مایۀ
اصلی غزل او عشق است و معشوق او زمینی است. از این جنبه حرف تازه ای ندارد و
عموماَ مضامین گذشتگان را تکرار کرده است. در غزلیات او به تعبیرات اخلاقی، فلسفی،
عرفانی، نیز اشاراتی شده است و توجه به اندیشۀ خیامی نیز در محتوای غزل او دیده می‌شود.

نتیجه گیری: مدهوش گلپایگانی غزلسرایی توانمند بوده است. او همچون دیگر
شعرای همعصرش به تقلید از متقدّمان پرداخته، و در انتخاب مضامین و قافیه و ردیف به
شعر آنها نظر داشته است. و به خوبی مختصات شعری غزلسرایان پیشین را شناخته و توانسته است ویژگیهای
ادبی، زبانی و فکری آنان را در غزل خود منعکس نماید.
%U https://bahareadab.com/article_id/931