%0 Journal Article
%T مقایسۀ تطبیقی عشاق‌نامۀ عبید زاکانی و روح العاشقین شاه شجاع کرمانی از منظر ساختار ده‎نامه سرایی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Parvaneh  Gandomkari
%A Mohamad Reza  Ghari
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 48
%V 13
%P 213-232
%K Dahnameh
%K 
%K oshagnameh Roholashegin
%K  Lover and beloved 
%X ده‎نامه، گونه ای از
ادبیات غنایی است که بیشتر در قرن هشتم سروده شده و در حالات عاشق و معشوق میباشد،
بدین شکل که بیشتر آنها حاوی ده نسخه نامه به ترتیب یک در میان ، از زبان عاشق و
معشوق به یکدیگر است.ده نامه ها از یک طرح و ساختار مشترک پیروی میکنند ،
ساختاری نظیر داشتن مقدمه (تحمیدیه، نعت، سبب نظم کتاب)، بدنه اصلی (تبادل
نامه های ده گانه بین عاشق و معشوق)، و نهایتاً خاتمه الکتاب (تعداد ابیات، سال
سرودن، نام اثر) . قالب اصلی ده نامه ها مثنوی است اما گاه در لابه لای نامه ها هم
غزلی، چاشنی مثنوی میشود. هم سوییها و اشتراکات موجود، و همچنین افتراقات و
ویژگیهای منحصر بفردی که از لحاظ معنایی و محتوایی بین ده نامه ها وجود دارد، باعث
شد برخی پژوهشگران، آثاری را که تنها دارای موضوع نامه نگاری بین عاشق و معشوق
هستند را ده نامه بنامند؛برعکس برخی ادبا تنها آثاری را ده نامه دانسته اند که
دارای ساختار کامل ده نامه ها باشد. در این پژوهش،ابتدا ضمن معرفی ده نامه و بیان
ویژگیهای صوری و محتوایی آنها ، سعی شده تا تعریف دقیقی از آن ارائه شود و با توجه
به این ویژگیها، منظومۀ عشاق نامۀ عبید زاکانی با یکی از ده نامه های مهم قرن
هشتم(دورۀ رواج ده نامه سرایی) مقایسه و بررسی شده است تا بدان طریق میزان تشابه
عشاق نامه با روح العاشقین بعنوان یکی از ده نامه های قرن هشتم و امکان
نامیدن این اثر به عنوان «ده‎نامه» اثبات شود.
%U https://bahareadab.com/article_id/922