%0 Journal Article
%T فرآیندگزینش نیروی انسانی در شاهنامه و تطبیق آن با معیار های گزینش در علم مدیریّت منابع انسانی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Shirin  samsami
%A Mahdokht  PurKhaleghi
%A Mohammad  Farahi
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 48
%V 13
%P 83-102
%K management
%K  selection
%K  Shahnameh
%K  Firdausi
%X نظریّه پردازان علم مدیریّت بر این باورند که مدیریّت علمی از
سال 1900 میلادی با پیدا شدن نظریّه های جدید آغاز شد. این در حالی است که آثار
ادبی جهان و از جمله ادبیّات فارسی ایران زمین، سرشار از ایده های مدیریّتی است که
بسیار پیشتر از این نظریّات مطرح شده اند . در این جستار با روش توصیفی-
تحلیلی به بررسی یکی از زیرشاخه های علم مدیریّت (گزینش) در حوزۀ مدیریّت منابع
انسانی، در شاهنامۀ فردوسی پرداخته و به این نتیجه رسیده ایم که فردوسی، مدیری
لایق و شایسته بوده و دیدگاههای مدیریّتی برجسته و ممتازی ارائه کرده است که
میتواند الگوی مناسبی برای مدیریّت جامعۀ امروز باشد معیارهای گزینش در شاهنامه
برای همه یکسان است و گزینش با مشورت، آزمون، برنامه ریزی و هدفمندی انجام
میشود.گاه تغییر در مراحل گزینش به اقتضای
شرایط دیده میشود. فرد باید دارای ویژگی های نژادگی، پیشینۀ خوب اخلاقی، فکری و
رفتاری، هنر، تخصّص، سن مناسب شغل و ظاهر آراسته و بدون عیب باشد. افراد نادان،
فرومایه، ستمکار و ناسپاس از نگاه مدیران شاهنامه مردودند. گزینش وابستگان و
خویشاوندان نیز جز در موارد نادر و با رعایت اصول و دارابودن تمام شرایط لازم،
جایز نیست. در گزینشهای شاهنامه جنسیّت و ملّیّت افراد جزو معیارهای اصلی نیست و
در مواردی افرادی شایسته از سرزمینهای دیگر برای پیشبرد اهداف حکومتی دعوت میشوند.
%U https://bahareadab.com/article_id/915