%0 Journal Article
%T معرفی نسخه خطی و سبک شناسی دیوان رکن الدین دعویدار قمی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A MohammadQasem  Siavashi
%A Alireza  Shabanloo
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 48
%V 13
%P 45-66
%K Poetry Divan
%K  Rokn al-Din Qavidar Qomi
%K  Manuscript
%K  Structure
%X نسخه خطّی دیوان اشعار «رکن الدّین دعویدار قمی»، شاعر گرانقدر
سده ششم و اوایل سده هفتم علی رغم اشعار وزین، شخصّیت شامخ و حضور پررنگش در یکی
از مهمترین ادوار شعر فارسی، آنگونه که شایستۀ مقام والای اوست، مورد عنایت محققان
ادب فارسی قرار نگرفته است. دیوان اشعار این شاعر اندیشمند ایرانی، مجموعه ای از
اشعار عربی و فارسی، شامل نه صد و سه بیت عربی و دوهزار و سیصد و هفتاد و
چهار بیت فارسی است. این نسخه تنها نسخۀ باقیمانده از دیوان شاعر است که «صدرالدین
محمد بن جعفر بن علی بن محمد علی معمار اصفهانی» آنرا از سال 1039 تا 1041
هـ ق نگاشته است. این پژوهش بر آن است با ارائۀ توضیحاتی چند در باب احوال شاعر و
بررسی و معرفی نسخۀ خطی دیوان وی، ببررسی ساختار، سبک و ویژگیهای زبانی آن بپردازد
و آن را از لحاظ زیبایی شناسی مورد بررسی قرار دهد.
%U https://bahareadab.com/article_id/913