%0 Journal Article
%T ساخت تلمیح در غزل نو
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Ahmad Kanjuri
%A Ali Nuri
%A Mohammad Reza Ruzbeh
%A Ali Heydari
%D 2019
%\ 0000/00/00
%N 44
%V 12
%P 313-332
%K creating allusions
%K  new Sonnet
%K  vertical axis of poems.
%X درک درست ظرفیتهای سخنی که بنمایۀ تلمیحی دارد،
به آشنایی با معنا و مفهوم تلمیحات از یک سو و شناخت ساخت تلمیحات و شیوه های بهره
گیری از آنها از دیگر سو وابسته است. بررسی گونه ها و شگردهای عمق بخشی و توسعۀ فکری،
معنایی و فرهنگی تلمیحات و ساختار آنها در شناخت و درک بهتر نوغزلها و ایجاد التذاذ
ادبی، اهمیت و ضرورت دارد. در این مقاله برای پاسخ به این پرسش که «ساخت تلمیح در غزل
نو چگونه است؟» به روش تحلیلی- توصیفی، ساخت و گونه های گسترش تلمیح در محور عمودیِ
نوغزلهای سیمین بهبهانی، منوچهر نیستانی، محمدرضا شفیعی کدکنی، محمدعلی بهمنی، حسین
منزوی و قیصر امین پور بررسی شده است. نتایج نشان میدهد که تلمیحاتِ بکار رفته در غزل
نو، ساختار متنوعی دارد و به گونه ها و شیوه
های مختلفی چون تلمیحات موازی، مُلَمَّح، تلمیح ساختاری، تلمیح مناظره ای یا مناظرۀ
تلمیحی و... جلوه گر است که برخی از این گونه ها، کم سابقه یا بی سابقه است. سیمین
بهبهانی، در قیاس با دیگر شاعران مورد بحث، ساخت متنوعتری به تلمیحات بخشیده است؛ پس
از سیمین، خلاقیتهای منزوی در خور توجه است. and lt;-p and gt;       and lt;-p and gt;       and lt;-p and gt;      
%U https://bahareadab.com/article_id/798