%0 Journal Article
%T بررسی شعر افشانشی در دهۀ هفتاد با تکیه بر اشعار علی باباچاهی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Leyla Amini
%A Shahin Ojag Alizadeh
%A Seyedeh Mandana Hashemi
%D 2025
%\ 2024/06/14
%N 106
%V 17
%P 137-157
%K poetry of the seventies
%K  Dissemination poetry
%K  Jacques Derrida
%K  intertextuality
%K  Ali Babachahi.
%X زمینه و هدف:
نظریۀ افشانشی ژاک دریدا شیوه ای از خوانش متن است که زیرمجموعۀ ساخت‌شکنی قرار
میگیرد و بر اساس آن میتوان زمینه های تکثّر معنا را در متن مورد بررسی قرار داد. این اصطلاح در شعر دهۀ
هفتاد با تغییر زمینۀ کاربرد، از ساحت خوانش به تولید متن تسرّی داده شد. شعر
افشانشی زیرمجموعۀ شعر دهۀ هفتاد و شامل شعرهایی است که در رابطۀ بینامتنی شکل
گرفته و طنز از عناصر اصلی آن به شمار میرود. در این پژوهش، مؤلفه های شعر افشانشی
با تکیه بر اشعار علی باباچاهی مورد بررسی قرار میگیرد.

روش مطالعه:
این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی صورت گرفته است.

یافته ها:
مهمترین و پربسامدترین مؤلفه های شعر افشانشی در شعر باباچاهی عبارتند از:
چندصدایی، سپیدخوانی و مشارکت خواننده در متن، زبان‌پریشی و مجنون‌نگاری، طنز و
نقیضه گویی، درهم‌آمیزی زمانی، چهرۀ متکثّر و چندوجهی عاشق و معشوق، و بینامتنیت.
لازم به ذکر است بنیان و زمینۀ اکثر این مؤلفه ها و شگردها، بینامتنیت است.

نتیجه گیری:
باباچاهی با تکیه بر ارجاعات بینامتنی، بخشی از کلمات و مفاهیم شعر را از
متون کهن، تصنیفها، ترانه ها و مثلهای عامیانه گرفته است. این ارجاعات که در بیشتر
اشعار دورۀ چهارم شعر باباچاهی به چشم میخورد بصورت تلویحی یا آشکار، در سراسر شعر
منتشر شده اند. اینگونه شعرها، ضمن حفظ تعدادی از ویژگیهای پیشین شعر باباچاهی، از
منظر زبان، ساختار و محور عمودی و افقی تفاوتهای آشکاری دارند و پاره ای از مؤلفه هایی
که در شعرهای پیشین باباچاهی در مرکز توجه قرار ندارند، در شعر افشانشی توجه
بیشتری را برمی‌انگیزند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1766