%0 Journal Article
%T سبک و ساختار دستوریِ جمله های ناقص در مثنوی مولانا
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Mohammad Paknahad
%A Akbar Shamloo
%D 2018
%\ 0000/00/00
%N 41
%V 11
%P 351-375
%K Masnavi
%K ellipsis
%K imperfect sentences
%K verbless and subjectless sente
%K least effort
%K brevity
%X در جستجوی جذابیت مثنوی مولانا، نقش زبان و ساختار
دستوری قابل چشم پوشی نیست. زبان و معنا در مثنوی توأمانند. ساختار دستوری زبان
فارسی در مثنوی مولانا دارای برجستگیها، خلاف عادتها و منطق گریزیهایی است که جز
در همان نظام معنایی قابل بررسی نمیباشد مولانا با استفاده از شگردِ حذف،
داستانهای پیشینیان را در زیباترین و شاید موجزترین شکل ممکن بیان نموده است. به قرینه ‌های لفظی یا معنوی میتوان عناصر و اجزای
جمله را حذف نمود. همین عنصر در زبان مولانا بگونه ای عمل مینماید که تبدیل به
عنصری سبک ساز میشود. نکته اینکه «حذف» از خصایص سبک زبانی شعر مولاناست. در این
مقاله حذفهای هنری، در ساختار جمله سنجیده شده است و همین حذفیات تحت عنوان «جمله های
ناقص» طبقه بندی شده است. کم‌کوشی در سؤال و جواب، برشمردن و توضیح ساختار جمله های
بی‌فعل و جمله های بی‌شخص و نهاد و نشان
دادن حذفهای با قرینه و بی‌قرینه از نتایج این پژوهش است.
%U https://bahareadab.com/article_id/744