%0 Journal Article
%T بررسی و تحلیل سبک‎شناسی غزلهای غلامرضا طریقی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Nasibeh Alighadr
%A Seifaldin Abbarin
%A Forough Jalili
%D 2024
%\ 2023/03/17
%N 94
%V 16
%P 153-7216
%K poetry style
%K  Gholamreza Tarighi
%K  Ghazal
%K  linguistic level
%K  literary level
%K  thought level
%X زمینه
و هدف:
غزل معاصر تمایزات سبکی خاص خود را دارد و غزلسرایان نوگرای معاصر در ابعاد متفاوت
زبانی، بلاغی، ادبی، فکری و مضمونی نوگرایی داشته‎اند. شناخت سبک این شاعران حاصل مطالعه
و بررسی در ابعاد مذکور است. هدف پژوهش حاضر مطالعه و شناخت سبک غزل غلامرضا
طریقی، بعنوان یکی از غزلسرایان نوگرای معاصر، بوده است. مطالعه در ابعاد زبانی،
ادبی و فکری غزل این شاعر، گرایش سبکی او را برای مخاطبان روشن ساخته و وجوه
نوگرایی او در این ابعاد را مشخص میکند.

روش
مطالعه:
این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

یافته‎ها: مطالعۀ سبکی
غزل طریقی این نکته را آشکار میسازد که او غزلسرایی نوگراست و در ابعاد متفاوت
زبانی، تصویری، فکری و مضمونی نوآوری داشته است. زبان نزدیک به زبان محاوره و
عناصر زبان امروزین و معاصر، و کنایات معاصر در شعر او به چشم میخورد و تشبیهات او
شهری است. او عشق دوطرفه را میپسندد و عشق خصلتی زمینی و واقعگرا در غزل او دارد.

نتیجه گیری: غلامرضا طریقی
به زبان زمان غزل سروده و هر نوع واژه‎ای
مجال حضور در شعر او را یافته است و او کلمات را به مجاز و غیرمجاز تقسیم‎بندی نکرده است.
وی بیشتر تشبیه به کار برده و تشبیهات او رنگ شهری دارد. آرایۀ تلمیح و ایهام در
شعر او کاربرد بیشتری دارد و در بدیع لفظی، جناس بیشترین کاربرد را یافته است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1584