%0 Journal Article
%T بهبود تناسب رفتار و گفتار قهرمانهای داستان با شخصیت آنها از ویژگیهای سبکی رمان نویسی دهه هشتاد
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Bahador Bagheri
%A Mohammad Hossein Abdollahi
%A Nasergholi Sarley
%A Shahrzad Mohammadzadeh 
%D 2018
%\ 0000/00/00
%N 41
%V 11
%P 21-40
%K stylistic features of the 1380
%K  Psychology Theories
%K  Hossein Sanapour
%K  Zoya Pirzad
%K  Fariba Wafi
%X یکی از سطوح بررسیهای سبک شناسی، سطح فکری یا محتوایی هر اثر ادبی است. برای نمونه در این سطح، درمی یابیم که شاعر یا نویسنده، برونگرا، درونگرا، فلسفه مدار، عرفانمدار، دینورز یا دین گریز و یا ... است. خوانندگان داستان همواره نوعی ثبات و انسجام در پرداخت شخصیتها و عناصر داستانی انتظار دارند. تناسب رفتار و گفتار شخصیتهای داستانی یکی از توانمندیهای نویسندگان رمان نویس است. در رمان نویسی معاصر، این موضوع فراز و فرود زیادی داشته است. یکی از ویژگیهای رمانهای دهه هشتاد، بهبود این تناسب است که با الگوها و نظریات روانشناسی شخصیت از دیدگاه برخی نظریه پردازان شخصیت، از جمله یونگ، فروم، و آدلر مطابقت دارد. این پژوهش با بررسی سه رمان از سه نویسنده دهه هشتاد (حسین سناپور، زویا پیرزاد و فریبا وفی) به بررسی بهبود این تناسب میپردازد. 
%U https://bahareadab.com/article_id/726