%0 Journal Article
%T بررسی سبک‌شناسی ساده نویسی در اشعار بیژن جلالی، عمران صلاحی و شمس لنگرودی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Daavood Malekzadeh
%A Abdul Hossein Farzad
%A Mansoureh Sabetzadeh
%D 2023
%\ 2022/08/13
%N 89
%V 16
%P 253-273
%K simple writing
%K  poetry
%K  Bijan Jalali
%K  Omran Salahi
%K  Shams Langroudi
%X زمینه و هدف: ساده نویسی اگرچه در اغلب دوره های شعر فارسی کم و بیش دیده میشود،
امّا بعنوان یک جریان غالب، در دورۀ معاصر ملموستر است؛ جریانی که بیشتر در بُعد
صوری زبان مطرح است و همین امر به سادگی در انتقال محتوای شعر منجر میشود. هدف این
پژوهش بررسی سبک‌شناسی ساده نویسی در اشعار بیژن جلالی، عمران صلاحی و شمس لنگرودی
است.

روش مطالعه: روش این پژوهش، تحلیلی و توصیفی بر مبنای مطالعه کتابخانه ای است و
جامعه آماری نیز اشعار شاعران موردنظر است.

یافته ها: ساده نویسی ویژگیهایی چون سادگی در زبان، توجه توأمان به زبان و
محتوا، جملات کوتاه، واقعگرایی، تصاویر روزمره، پرهیز از مضمونگرایی سمبولیستی،
توجه به زندگی و اصالت آن، بهره گیری از سوژه های به ظاهر بی‌اهمیت، پرهیز از زبان
فاخر ادبی و اجازه ورود تمام واژه ها به شعر دارد.

نتیجه گیری: جلالی بیش از زبان، به محتوا توجه دارد و خط سیر شعرش در نیم ‌قرن،
بندرت دچار تحول زبانی و فکری شده است. صلاحی با آنکه شاعری محتواگراست، زبانی
شسته و‌رُفته دارد که رویه ساده نویسی‌ را از آغاز تا انتهای شاعری حفظ کرده است.
شمس اگرچه در آغاز تحت ‌تأثیر زبان شاملویی، شعر مینوشت، رفته رفته به نوعی سادگی
در شعر روی آورده است و همچنان در این مسیر حرکت میکند و تجربه های جدید شعری را
خلق میکند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1513