%0 Journal Article
%T دگردیسی سبک و شیوۀ آموزش و تربیت کودک و نوجوان در ایران و جهان (ازعصر باستان تاکنون)
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Asieh Zabihnia Emran
%D 2018
%\ 0000/00/00
%N 40
%V 11
%P 197-211
%K Educational system 
%K  Iran 
%K  transformation and evolution
%X در جهان باستان، نگرش به کودک،
با هدف آموزش و تعلیم او برای بزرگسالی استوار بود. ایرانیان باستان کودکان و نوجوانان
را گرامی میداشتند و به تربیت آنان اهمیت بسیار میدادند. ایرانیان سنین بین هفت تا پانزده سالگی را
سن شناخت عقلی مینامیدند و در این‌سالها نوآموزان، افزون بر تعلیم دانشهای دینی، طبیعی، ادبیات خواندن
و نوشتن و آشنایی با رسم خطهای گوناگون، تاریخ یا کارنامه (داستان زندگی شخصیتهای تاریخی)،
کمان‌وری، سوارکاری
و سپاهیگری، سرود (شعر و چکامه) همآوازی با موسیقی، نواختن چنگ و دیگر سازها، ستاره شناسی،
شطرنج و تمرین راستگویی و دبیری، نیز آشنا
میشدند. دارندگان هر پیشه ای فرزندانشان
را برای پیش گرفتن پیشۀ پدری خود تعلیم میدادند. با اینهمه دولت برای آموزش و پرورش
کودکان بی‌سرپرست
و نیز پسرانی که باید در آینده کارهای بزرگ را برعهده میگرفتند، استادانی میفرستاد
که مزد میگرفتند. در یونان و مصر و هند و چین
نیز آموزش الزامی بود، مقالۀ حاضر تلاش دارد تا دگرگونی و سیرتحول و تطور سبک و
شیوۀ سامانۀ آموزشی کودک و نوجوان را از دوران باستان تاکنون بررسی کند.
%U https://bahareadab.com/article_id/716