%0 Journal Article
%T سبک‌شناسی اشعار آیینی معاصر (با تکیه بر اشعار حسینی، سبزواری و عزیزی)
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Belghais Sobhani
%A Safa Taslimi
%A Ali Fallah
%D 2023
%\ 2022/04/14
%N 84
%V 16
%P 289-314
%K Stylistics
%K  Ritual Poems
%K  Seyed Hassan Hosseini
%K  Hamid Sabzevari
%K  Ahmad Azizi
%X زمینه و هدف: شعر آیینی یکی از
نخستین گرایشهای موضوعی در ادب فارسی است که پیشینۀ کهنی دارد. این گرایش در دورۀ
معاصر نیز وجود دارد و بسیار گسترده تر از گذشته پیگیری شده است. سیدحسن حسینی،
حمید سبزواری و احمد عزیزی از شاعران پیش و پس از انقلاب اسلامی و از زمینه سازان
و هنر‌پردازان ادبیات انقلاب و سرایندۀ اشعار آیینی هستند که درخصوص شعر آیینی و
ولایی آثاری از خود برجای نهاده اند. این پژوهش بر آن است که اشعار آیینی این سه
شاعر را در سه قلمرو زبانی، ادبی و فکری بررسی و تحلیل نماید و برجستگیهای زبانی و
بیانی و خطوط فکری ایشان را مشخص و معرفی نماید.

روش مطالعه: این پژوهش مطالعه ای
توصیفی ـ تحلیلی ‌است و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای انجام شده است. 

یافته‎ها: مطالعه بر اشعار آیینی
معاصر حاکی از این است که شاعران متعهد مسلمان با ذوق شعری و آگاهی از دانش بلاغی
و کاربرد اوزان و بحور گوناگون و بکارگیری گستردۀ فنون بیانی و بدیعی و گاه
نوآوریهای ویژۀ خود،‌ اشعار زیبایی خلق نموده اند.

نتیجه گیری: شاعران اشعار آیینی در
قلمرو زبانی موفقتر عمل کرده اند. آنان با به کار بردن اوزان و بحور متناسب با
حماسه و واژه های فاخر، فضایی حماسی ایجاد کنند. سروده های این شاعران از نظر
تأثیرپذیری از معارف و فرهنگ اسلامی بویژه در بخش لغات و واژه ها غنی و بارور است.
از نظر زبانی رجوع به سبک خراسانی را در شعر این شاعر بوضوح میتوان دید. شاعران در
این سطح فقط به پیروی از سبک و شیوۀ شاعران پیشین اکتفا نکرده اند و نوآوریهایی
نیز داشته اند. البته در این بخش ابداعات قابل‌توجهی دیده نشده است. در این زمینه
نوآوری را در اشعار آیینی سیدحسن حسینی شاهدیم که در کنایات و بخصوص متناقض‌نماها قابل‌مشاهده است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1439