%0 Journal Article
%T کاربست پیش انگاری در ایجاد طنز کلامی در گزیده ای از نمایشنامه های کمدی ایرانی دورۀ 1300-1320
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Mohammad Amin  Andalibi
%A Behrouz  Mahmoudi Bakhtiari
%D 2022
%\ 2021/11/29
%N 80
%V 15
%P 179-196
%K Linguistics
%K  pragmatics
%K  presupposition
%K  Humor
%K  Comedy
%K  Pahlavi I Era Plays
%X زمینه
و هدف: در زبان شناسی معاصر، کاربردشناسی یکی
از شاخه های مهم این علم است که به بررسی معنایی میپردازد که گوینده یا نویسنده در
یک بافت زبانی خاص، بوسیلۀ پاره گفتار خود منتقل میکند و توسط شنونده یا خواننده
برداشت میشود. پیش انگاری یکی از بحثهای محوری در کاربردشناسی است که متمرکز بر
موضوعی است که گوینده یا نویسنده پیش از ادای پاره گفتار فرض میکند حقیقت دارد و
ناظر بر اطلاعات مشترک بین گوینده یا نویسنده و شنونده یا خواننده است. در این
پژوهش چگونگی ایجاد طنز کلامی ازطریق پیش انگاری و شیوه های مورداستفادۀ این روش
در گزیده ای از نمایشنامه های کمدی ایرانی طی سالهای 1300 تا 1320 مورد بررسی قرار
گرفته اند. 

روش
مطالعه: روش شناسی مقالۀ حاضر بصورت کیفی و
برمبنای پژوهش کتابخانه ای و سندگزینی بوده و با استفاده از روش توصیفی و تحلیل
محتوا به ارزیابی منابع و تحلیل شش نمایشنامۀ کمدی ایرانی نوشته شده در دورۀ حکومت
پهلوی اول پرداخته است. 

یافته ها:
با تحلیل نمایشنامه های دورۀ پهلوی اول
میتوان دریافت یکی از روشهای نمایشنامه نویسان این دوره برای خلق کمدی، استفاده از
طنز کلامی بوده است. کاربستِ پیش انگاری یکی از شیوه های استفاده شده توسط این
نویسندگان برای ایجاد طنز کلامی است و از انواع پیش انگاریها و به روشهای مختلفی
برای این منظور بهره برده اند. 

نتیجه گیری:
در کمدیهای دورۀ مذکور، طنز کلامی
براساس انواع پیش انگاری و با استفاده از روشهایی مانند نقض پیش انگاری شخصیتها
یا مخاطب، تضاد پیش انگاری شخصیتها، استفادۀ طنزآمیز از انواع پیش انگاری، برهم 
خوردن شکلی از پیش انگاری یا تبدیل نوعی پیش انگاری به نوعی دیگر ساخته میشوند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1372