%0 Journal Article
%T هنر فردوسی در توصیفات شاهنامه
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Hossein Azizpour Mo’llem
%A Hossein Ali Pashapasandi
%A Suzan Jahanian
%D 2020
%\ 2021/08/10
%N 78
%V 15
%P 41-64
%K Description
%K  Ferdowsi Shahnameh
%K  Linguistic possibilities
%K  Expression arrays
%X زمینه و هدف: توصیف و تصویرآفرینی از مهمترین تواناییهای
شاعر در خلق یک اثر منظوم بشمار می‌آید؛ زیرا او این کار را با استفاده از اندوخته های
ذهنی و علمی خود و بکار بردن امکانات زبانی و بیانی انجام میدهد. شاهنامۀ فردوسی
از جمله منظومه‎هایی است که از این منظر جایگاه رفیعی دارد. حکیم طوس در نهایت
هنرمندی موقعیتها، اشخاص، گفتگوها، صحنه ها و رویدادها را توصیف نموده و تصاویر بدیع،
جذاب و ماندگاری خلق نموده است. در این جستار سعی بر این است که راز زیبایی و
جذابیت توصیفات فردوسی در شاهنامه مورد بررسی قرار گیرد، اینکه فردوسی چگونه و با
استفاده از چه شگردهایی چنین تصاویری خلق نموده است؟ 

روش مطالعه: روش این پژوهش توصیفی و تحلیل محتواست. داده ها
براساس مطالعات کتابخانه ای گردآوری و نمودار فراوانی نیز ترسیم شده است. جامعۀ آماری کل شاهنامه به کوشش سعید حمیدیان
است.

یافته ‎ها: فردوسی در انواع صحنه‎های حماسی و غنایی، عناصر
گوناگونی مانند انسانها، جانوران، طبیعت، اشیاء و حتی مفاهیم انتزاعی را توصیف
نموده است. وی در این راه از امکانات زبانی (انواع جناس، انواع تکرار، موازنه و ترصیع،
لغات و ترکیبات) و آرایه‎های بیانی (تشبیه، استعاره، کنایه، مجاز) بهره برده است.

نتیجه گیری:
راز
موفقیت توصیفات شاهنامه در استفاده از انواع عناصر وصف و هنرمندی و خلاقیت در
بکارگیری امکانات زبانی و بیانی است. فردوسی با چیره دستی کم‌نظیر خود توانسته است
اوج تصاویر حماسی و غنایی را بنمایش بگذارد.
%U https://bahareadab.com/article_id/1337