%0 Journal Article
%T مروری بر روایت شخصیت اسکندر در متون نظم و نثر فارسی از قرن سوم تا ششم هجری
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Negar Tavakoli Ojani 
%A Jalil Amirpourdriani 
%A Nasser Naseri 
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 51
%V 13
%P 305-328
%K Alexander
%K  historical-literary narrative
%K  poetic and prose texts
%K  Alexander Letter
%X شخصیت اسکندر مقدونی از چهره های تاریخی ـ ادبی
تأثیرگذار در متون ادبی است که بیشتر مطالعات پیرامون وی در میان متون منظوم و با
تکیه بر یکی از جنبه های زندگی وی مورد توجه قرار گرفته است. در پژوهش پیش ‌رو هدف
بررسی چندجانبه و تطبیقی انعکاس داستان زندگی اسکندر در میان متون منظوم و منثور
برجستۀ ادبیات فارسی است؛ ازاینرو برای شناخت هرچه بیشتر و دقیقتر این موضوع، متون
برجستۀ نظم و نثر که چهرۀ تاریخی یا افسانه ای اسکندر و گفتار و کردار وی در آن
منعکس شده است، زمینه و هدف اصلی پژوهش میباشد. نوع رویکرد نگارندگان در این مقاله
توصیفی ـ تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای است که چهار متن شاهنامۀ فردوسی،
اسکندرنامۀ نظامی، الکامل ابن اثیر و اخبار الطوال ابن قتیبۀ دینوری انتخاب شده است.

یافته های پژوهش حاکی از آن است که هریک از شاعران و
نویسندگان با توجه به اقتضادی زمانی و شرایط موجود، با رویکردی خاص به داستان
اسکندر مقدونی توجه نموده اند. آنچه از مقایسۀ این آثار بدست می‌آید آن است که
فردوسی با رویکردی ملّی ـ میهنی قصد دارد اسکندر را ایرانی نژادی عادل جلوه دهد تا
بدین ترتیب حملۀ او به ایران و ویرانیهایش توجیه یابد. اسکندر در شعر نظامی، حکیم
و تا حدودی مقدس و همتای ذوالقرنین معرفی شده است و ابن اثیر و دینوری با پایبندی
بیشتری به روایت تاریخی، به انعکاس این داستان پرداخته اند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1270