%0 Journal Article
%T بررسی سبک‌شناسی دیوان «مجیرالدین بیلقانی»
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Najmeh Azampour
%A Mohammad Hojjat
%A Maryam Shayegan
%D 2022
%\ 2021/03/14
%N 73
%V 15
%P 1-22
%K Mujir Bilqani
%K  Stylistics
%K  Azerbaijani style
%K  Linguistic level
%K  Literary level
%K  Intellectual level
%X زمینه و هدف: قرن ششم هجری یکی از
ادوار مهم در شعر و ادب فارسی محسوب میشود. در این قرن سه مکتب شعری خراسانی،
بینابین و آذربایجانی رواج دارند و یکی از معروفترین شاعران مکتب آذربایجانی،
مجیرالدین بیلقانی است. در این مقاله به بررسی سبک‌شناسی اشعار او از سه منظر
فکری، زبانی و ادبی پرداخته شده است.

روش مطالعه: این مقاله براساس
مطالعات کتابخانه ای و به شیوۀ توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

یافته ها: ابوالمکارم مجیرالدین
بیلقانی از مردم بیلقان بوده که گویا از مادری حبشی نژاد در آنجا به دنیا آمد. وی
از شاعران طرازاول و برجستۀ سبک آذربایجانی در نیمۀ اول قرن ششم است. دیوان پنج هزار
بیتی وی مشحون از قصاید، غزلیات، رباعیات و ترکیب‌بندهایی لطیف و شیوا هستند. در
اشعار وی از زندگانی وی اطلاعاتی در دست نیست ولی این نکته مسلم است که تحصیلات
ادبی و شعری خود را نزد خاقانی انجام داده است. برخی ادیبان سبک او را تقلیدی از
سبک فرخی و منوچهری (خصوصاً در قصاید) میدانند.

نتیجه گیری: مجیر در سرودن انواع
شعر از جمله قصیده، غزل، قطعه، ملمع، شکوائیه، ترکیب‌بند و رباعی مهارت داشته، اما
مهارت اصلی وی در قصیده سرایی است. از نظر فکری، اشعار مدحیه، هجویه و شکوائیه و
فخریه از ویژگیهای شعر اوست. از منظر زبانی، در اشعار او لغات عربی و ترکی فراوانی
دیده میشوند. همچنین اشعار او مملو از ترکیبات خاصی در وصف عناصر آسمانی است که
معمولاً با عدد همراه هستند و معنای مجازی و استعاری و کنایی دارند. از شاخه های
علم بیان، تشبیه و کنایه در اشعارش نمود بیشتری دارد. اکثر استعاره های شعری وی
حسی هستند و استعارۀ مصرحۀ مجرده بیشترین بسامد را از بین انواع استعاره داراست.
کنایه از فعل و از نوع ایما پربسامدترین نوع کنایه در اشعار مجیر است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1257