%0 Journal Article
%T تحلیل شیوۀ عاشورانگاری در تاریخ طبری بر اساس نظریۀ هوش داستانی رندال
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Zahra Azizi Dehno
%A Soraya Ghotbi
%A Farideh DavoudiMoghadam
%D 2022
%\ 2021/04/13
%N 70
%V 14
%P 197-215
%K Ashura
%K  Fictional Intelligence
%K  Randall
%K  Narrative
%K  History of Tabari
%X زمینه و هدف: عاشورانگاری نوعی تک‌نگاری تاریخی است که در آن به جریان
شهادت امام حسین (ع) و یاران او از آغاز تا پایان پرداخته میشود. ابن جریر طبری از
مورخان اهل سنت در قرن چهارم هجری است که در کتاب «تاریخ الأمم و الملوک» بدون هیچ‌گونه
داوری واقعۀ عاشورا را به نقل از منابع خود آورده است. هدف از پژوهش حاضر تحلیل
روایت‌شناختی عاشورانگاری در تاریخ طبری براساس نظریۀ هوش داستانی «رندال»
است. 

روش مطالعه: روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است.

یافته ها: در روایت‌شناسی عاشورانگاری، تحلیل روایت و نظم حاکم بر
گزارش واقعۀ عاشورا با قالب‌‌بندی و پی گرفتن رخدادها مورد توجه قرار گرفته است.
از دیدگاه «رَندال» هوش داستانی در گروِ کاربست مجموعه ای از راهکارهای روایی
ازجمله پیرنگ‌پردازی، شخصیت پردازی، روایت‌‌پردازی و درون‌مایه ‌پردازی است. 

نتیجه گیری: پیرنگ‌‌پردازی طبری در سیر اصلی حکایت
و حلقه های علّی - معلولی نقش
داشته و کشمکشهای درونی و جسمانی موجود در روایات باعث استحکام پیرنگ شده است. توصیف
مستقیم و غیرمستقیم او از شخصیتهای واقعه و نقل زنجیرۀ خاصی از حماسه آفرینیها و
درونمایه های اعتقادی و اخلاقی حاکی از توانایی داستانی طبری در انتخاب و نقل
رخدادهای عاشوراست.
%U https://bahareadab.com/article_id/1242