%0 Journal Article
%T بررسی و تحلیل سبک‌شناسی مثنوی« سبحه الابرار» اثر عبدالرحمان جامی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Mansoureh Mashayekhi
%A Maryam Shayegan
%A Maryam Gholamreza Beigi
%D 2022
%\ 2020/11/29
%N 69
%V 14
%P 1-16
%K Sobhaha Al-Abrar
%K  Abdolrahman Jami
%K  Stylistics
%K  Linguistic level
%K  Literary level
%K  Intellectual level
%X زمینه و هدف: مطالعات سبک‌شناسانه،
آشکارکنندۀ بسیاری از ویژگیهای ادبی، فکری و زبانی آثار مختلف در ادوار گوناگون
هستند و کمک شایانی به مطالعات حوزه های تاریخ ادبیات، دستور زبان، نقد ادبی و حتی
انواع ادبی میکنند. این مقاله به بررسی ساختار و مهمترین ویژگیهای سبک‌شناسی یکی
از مثنویهای نورالدین عبدالرحمان جامی با نام «سبحه الابرار» در سه حیطۀ فکری،
زبانی و ادبی میپردازد.

روش مطالعه: این پژوهش به شیوۀ
تحلیل محتوا و کتابخانه ای انجام شده است.

یافته ها: جامی در این مثنوی از ساختار
منظمی پیروی میکند؛ بدین معنی که اثرش را به چهل عقد تقسیم کرده و در هر عقد ابتدا
اصلی از اصول عرفانی و اخلاقی را مطرح ساخته و در ادامه برای توضیح آن اصل، حکایت
و تمثیلی را ذکر میکند و در پایان چند بیت بعنوان مناجات میآورد. بنابراین علاوه
بر عرفانی بودن، این اثر برای تعلیم و تربیت و آموزش سالکان پدید آمده و جنبۀ
آموزشی و تعلیمی دارد. 

نتیجه گیری: در سطح زبانی، انتخاب وزن «فاعلاتن فعلاتن فعلن» این
منظومه را از این منظر بی‌بدیل ساخته است؛ همچنین بازیهای لفظی در کاربرد قافیه و
ردیف نیز از ویژگیهای زبانی خاص این منظومه است. در سطح ادبی، صرف نظر از کاربرد
مقابله و تمثیل (که آن را در خدمت فهم مطالب عرفانی و اخلاقی اثرش قرار داده است)
نوآوری چندانی در اثر دیده نمیشود و عنصر تقلید در تمام ارکان و آرایه های ادبی آن
دیده میشود. در سطح فکری، ازآنجاکه جامی از پیروان مکتب ابن‌عربی محسوب میشود، در
منظومۀ خویش از میان مؤلفه های این مکتب بر دو موضوع «وحدت وجود» و «انسان کامل»
تأکید بیشتری دارد. با وجود اینکه جامی پیرو مکتب نقشبندیه بوده است، نشانی از
تعالیم این فرقه در سبحه الابرار دیده نمیشود.
%U https://bahareadab.com/article_id/1208