%0 Journal Article
%T تحلیل سبکی دیوان نرگسی ابهری
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Ahmad Alizadeh
%D 2021
%\ 2020/10/18
%N 65
%V 14
%P 99-118
%K Nargesi Abhari
%K  Divan
%K  Stylistic  analysis
%K  Linguistic level
%K   Intellectual level
%K  Literary level
%X زمینه
و هدف:
برای شناخت و تحلیل دقیق اشعار یک شاعر، مهمترین شیوه، تدقیق و ارزیابی سبک‌شناسانۀ
آثار اوست. موضوع این مقاله بررسی سبکی دیوان نرگسی ابهری، از سه ساحت زبانی، فکری
و ادبی است. در این مقاله کوشش شده ضمن مشخص کردن سبک سخنوری شاعر، اثرپذیری او از
سعدی و بویژه از حافظ با ذکر شواهد متعدد شعری نمایان شود و نیز جایگاه و اهمیت
شعر این شاعر در عرصۀ شعر پایان قرن نهم و میانۀ قرن دهم نشان داده شود.

روش
مطالعه:
پژوهش حاضر، مطالعه ای است نظری که به شیوۀ مطالعۀ کتابخانه ای انجام شده است.
محدوده و جامعۀ موردمطالعه، دیوان نرگسی ابهری به تصحیح حمیدرضا قلیچ‌خانی است که
توسط نشر روزنه منتشر شده است.

یافته ها: شعر نرگسی، ساده و روان
و عاری از تعقیدات لفظی و معنوی است. سبک او وقوعی است و بیان عشق مجازی و ذکر
جزئیات دقیق این عشق در شعر او مشهود است. شعر او تصویری است تا بدیعی و تشبیه حسی
اصلیترین ایماژ دیوان اوست. اندوه غربت و مفاهیم اخلاقی از موضوعات دیگر شعر اوست
که در قیاس با موضوع اصلی (عشق مجازی) حضور کمرنگی دارند. نشانه های سبکی شعر قرون
نهم و دهم در شعرش نمایان است.

نتیجه گیری: گرایش به شیوۀ وقوع و اقتضای بیان دقیق جزئیات عشق،
دلیل روی آوردن شاعر به زبان و بیان ساده و روان است که در آن تشبیهات حسی از
مهمترین ابزارهای بیانی است. اثرپذیری او از حافظ مثل اکثر شاعران قرن نهم و اوایل
قرن دهم به پیروی از سنت شعری زمانه بوده است. اندوه غربت در شعرش ناشی از مهاجرت
او از موطن اصلی و مفاهیم اخلاقی برخاسته از روحیات لطیف شاعرانه و انسانی اوست.
در شعر او تازگی و ابتکار دیده نمیشود و خود شاعر هم مدعی آن نیست. غریب‌گوری و
همعصر بودن با شاعران برجسته دلایل گمنامی اوست.
%U https://bahareadab.com/article_id/1165