%0 Journal Article
%T تحلیل مؤلفه های سبکی در سروده های پایداری میرزاده عشقی و محمدتقی بهار
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Marivan Hossein Farhan
%A Seyyed Ahmad Parsa
%D 2021
%\ 2020/07/30
%N 64
%V 14
%P 205-219
%K Sustainability Literature
%K  Stylistics
%K   Folklore
%K  Mirzadeh Eshghi
%K   Mohammad Taghi Bahar
%X زمینه و هدف: ادبیات پایداری آینۀ
انعکاس واکنشهای ملتهای تحت ستم و نارضایتی آنان از وضع موجود است؛ از همین رو ادب
پایداری علیرغم تفاوتهای زبانی، زمانی، فرهنگی، دینی، جغرافیایی و مواردی از این
دست، رسالت واحدی را دنبال میکند و آن بیداری توده های مردم و تهییج آنان دربرابر
اشغالگران سرزمینشان یا حاکمان ستمگر آن بوده است. موضوع پژوهش حاضر تحلیل مؤلفه های سبکی در سروده های پایداری میرزاده عشقی و محمدتقی بهار
است. 

روش مطالعه: روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است؛ داده ها
به شکل کتابخانه ای گردآوری و به شیوه تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شده اند.

یافته ها: موتیفهای شعری دوران مشروطه در شعر
شاعران آن عصر تقریباً مشترک است اما رویکرد هریک از آنان با دیگری متفاوت و حاکی
از جهان‌بینی خاص او است. این قضیه در موتیف پایداری نیز صدق میکند.

نتیجه گیری: بهره گیری فراوان میرزاده عشقی از مظاهر فولکلور در بیان
مفاهیم و موضوعات پایداری باعث شده فولکلور نقش برجسته ای بعنوان یک شاخصۀ سبکی در
اینگونه از اشعار وی ایفا کند. بازتاب باورهای عامیانه و استفاده از اصطلاحات،
کنایات، تشبیهات و مثلهای عامیانه، مهمترین جلوه های فولکلور در شعرهای پایداری
میرزاده عشقی بشمار میرود. در مقابل، بهار در شعرهای پایداری چندان از جلوه های
فولکلور بهره نبرده و بیشتر با زبانی سخته و ادبی مفاهیم پایداری را بیان کرده
است. از نظر فکری عشقی رادیکالتر از بهار است. گفتمان بهار در آغاز، صرف‌نظر از
پختگی زبانی او، همانند عشقی دارای زبانی توفنده است و گفتمانی تسلیم‌ناپذیر و
سراسر اعتراض را در دورۀ احمد شاه تا آغاز دورۀ رضاشاه نمایندگی میکند. اما خیلی
زود و بعد از زندانی کردنش، این گفتمان تغییر میکند و انتقاد جای خود را به ستایش
از رضاشاه میدهد. به عبارت دیگر پایداری در شعر بهار جای خود را به تسلیم و سکوت
میدهد.
%U https://bahareadab.com/article_id/1158