%0 Journal Article
%T خوانشی فلسفی از رمان «شازده احتجاب» نوشتۀ هوشنگ گلشیری با ابتنا بر رویکرد ریزوماتیک ژیل دلوز
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Ahmad Mohammadi
%A Hossein Ardalani
%A Nafiseh Namadianpour
%D 2021
%\ 2020/09/02
%N 62
%V 14
%P 119-139
%K Prince Ehtejab
%K  Rhizome
%K  Deleuze
%K  Behavior
%K  De-Terrorism.
%X زمینه و هدف: با ورود رویکردهای مدرنیستی به ادبیات داستانی معاصر، استفاده از صناعات روایی در روایت داستانها به عنصری برجسته و درخور توجه مبدل گشته و نویسندگان روز متناسب با هستی‌شناسی نوین خود، به بهره گیری از تکنیکهای روایی پیچیده روی آورده اند و بتدریج از روایت کلاسیک و خطی دهه های گذشته دوری جسته اند. هوشنگ گلشیری یکی از داستان‌نویسان معاصر است که در غالب آثار کوتاه و بلندش درمورد صناعات روایی، رفتاری خلاقانه و حرفه ایی اختیار کرده است. این پژوهش با ابتنا بر رویکرد ریزوماتیک ژیل دلوز فیلسوف فرانسوی و مؤلفه های مترتب با آن رویکرد نظیر اقتدارزدایی سوژه، صیرورت و شدن، قلمروزدایی و قلمروگذاری، به بررسی مضمونی و تکنیکی رمان «شازده احتجاب» میپردازد.
روش مطالعه: این پژوهش به شیوۀ توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است.
یافته ها: رمان شازده احتجاب بواسطۀ ریختار صناعی و دلالتمندش از قابلیت و ظرفیت خوانش ریزوماتیک دلوزی برخوردار است.
نتیجه گیری: گلشیری با بهره گیری نوآورانه و تلفیقی از شیوۀ جریان سیال ذهن، سبک گفتار غیرمستقیم آزاد و تک‌گویی درونی، اجرای پیرنگ غیرخطی و دورانی، پرداخت کولاژوار (مولکولی) شخصیتها، ترسیم مکان داستان بصورت غیر توپولوژیکی و زمان داستان در هیئت غیرتقویمی و نهایتاً ایجاد فرم و ساختاری سیال در روایت، امکان خوانش ریزوماتیک رمان را فراهم آورده است که در تدلیل و تصدیق این مدعا، بخشها و صحنه های از رمان نقل و مورد تحلیل ریزومی قرار گرفت.
%U https://bahareadab.com/article_id/1129