%0 Journal Article
%T مهارتهای فردوسی در رابطه ساختاری ِزبان _درونمایه ،بررسی موردی:‌‌ داستان سیاوش
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Seyed farzin Rasaei
%A Hassanali Abbaspour esfeden
%D 2018
%\ 0000/00/00
%N 39
%V 11
%P 187-205
%K shahnameh
%K Siiavash
%K structure
%K form
%K theme
%K language
%X یافتن پیوندی منسجم بین
برون (صورت) و درون (محتوی) ،که تلاشی ادیبانه و زبانشناسانه است،در مطالعات هنری
و ادبی ایران ،با بهره گیری از اصول شعر ارسطو،نظر بلاغیونی ساختگرا چون عبدالقاهر جرجانی ،صورتگرایان روس و شیوه های نو در مطالعات ساختارشناسانه و روانشناسی ،
همواره وجود داشته است شاهنامه ، اثر برجسته حماسی - کلاسیکِ زبان ارجمند فارسی
است . سیاوش، یکی از زیباترین غمنامه های شاهنامه ،ایران و جهان است. سیاوش از
لحاظ انسجام ساختاری ، هماهنگی صورت ودرونمایه ، وجود انواع کشمکش در داستان ،
رابطه علی میان حوادث ، شخصیت پردازی ، لحن راوی در تناسب با حوادث ، یک داستان
تمام عیار است ؛در عین اینکه ، زبان و واژه ها در خدمت نظم حماسیند ، کارکرد هنری
خود را به بهترین شکل انجام میدهند. این پژوهش، به تعریف رابطه بین صورت زبانی و
درونمایه داستان سیاوش میپردازد. تحقیق ، میگوید که ،از نظر ساختاری بین درونمایه
داستان و صورتِ زبان وبیان ،رابطه ای مشخص برقراراست . این رابطه از طریقِ توصیف
لایه های مختلف آوایی ، واژگانی ،نحوی ، معنایی و کاربردی ممکن میباشد.
%U https://bahareadab.com/article_id/11