%0 Journal Article
%T نگاهی به سنّت و نوآوری درتصویرپردازی شاعرانۀ شهریار
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Fatemeh Yousefopour seyfi
%D 2021
%\ 2020/04/24
%N 60
%V 14
%P 131-149
%K Shahriar
%K  poetic images
%K   traditionalism
%K  innovation
%X زمینه و هدف: شهریار را شاعر سنّتگرای نوجو‌ گفته اند و این، ویژگی غالب در سخن اوست؛ چه در زمینۀ موضوع و محتوا، چه زبان و چه تصاویر شاعرانه. در تصویرپردازی شاعرانۀ او، نو و سنّتی به هم آمیخته است؛ او هم تصاویر کلیشه ای و تکراری برگرفته از سنّت غزلسرایی فارسی را در شعر خود وارد میکند و بی‌قیدوبند آن را بکار میگیرد و هم با تکیه بر تجارب شخصی، دید فردی و عینیّت‌گرایی، تصاویر نو و بیسابقه ای از پدیده های معاصر و تجارب شخصی خویش میآفریند. در پژوهش حاضر، سنّت‌گرایی و نوگرایی شهریار در زمینۀ تصاویر شعری مورد بررسی قرار گرفته و تشبیهات و استعاره ها در شعر شهریار از این منظر بازکاویده شده و مورد تجزیه و تحلیل علمی و منتقدانه قرار گرفته است.روش مطالعه: روش تحقیق در این مقاله، توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری اطّلاعات، اِسنادی (کتابخانه ای) است.یافته ها: بسامد تصاویر تکراری و کلیشه ای در شعر شهریار بسیار بالاست و حجم وسیعی از تصاویر او را، تصاویر مأخوذ از سنّت غزلسرایی فارسی تشکیل میدهد. تشبیهات و تصاویر مرتبط با ویژگیهای جمالشناسی معشوق، قریب به اتفاق، برگرفته از گذشته اند و نوآوریهای او در تصویرپردازی، بیشتر مرتبط با پدیده های معاصر، ویژگیهای زندگی مدرن و تجارب شخصی شاعر میباشد.نتیجه گیری: تصاویری که ویژگیهای جمال‌شناسی معشوق سنّتی را بازتاب میدهند در شعر او بصورت گسترده وارد شده اند. بسیاری از تصاویر شعری او درمورد معشوق، برگرفته از سنّت است و در این زمینه به ویژه از حافظ، بسیار تأثیر پذیرفته است. شهریار در تصویرپردازی بیشتر از تشبیه و استعاره سود جسته است و اگر نوآوری‌هایی در زمینۀ تشبیه داشته، در استعاره، سنّت‌گراتر است. در شعر او کمتر میتوان نشانی از سمبل و نماد یافت و این عامل نیز نشان از عدم فردیّت در نظام کلی تصویری شهریار است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1101