%0 Journal Article
%T تنوع و گستردگی فنون بیانی یک ویژگی ادبی در ترجمۀ امید مجد از نهج‌البلاغه
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Fatemeh  Goosheneshin
%D 2021
%\ 2020/05/27
%N 59
%V 14
%P 199-215
%K Nahj Al-Balaghah
%K  Translation
%K  Poetry Translation
%K  Omid Majd
%K  Expressive Techniques
%X زمینه و هدف: ترجمه متون دینی بدلیل ویژگیهای خاص این متون،
مبانی نظری ویژه ای به همراه دارد. این متون به دو دسته وحیانی و غیروحیانی تقسیم
میشوند که حساسیت هر یک در گذر از ترجمه با دیگری متفاوت است. کتاب نهج‌البلاغه از
متون دینی غیروحیانی اسلامی است. بدلیل جایگاه این اثر در میان ایرانیان، تا کنون
بیش از پنجاه ترجمه به زبان فارسی از نهج‌البلاغه صورت گرفته است. باوجوداین بهره برداری
از این متون ترجمه شده بیشتر در حوزۀ معنا و مفهوم است و مترجم معمولاً از انتقال
ظرافتهای زبانی، بیانی و ادبی متن اصلی ناتوان مانده است. ترجمۀ نهج‌البلاغه که
اساس آن بر تواناییهای زبان و کاربردهای هنری آن است، به سواد زبانی، ذوق ادبی و
توان هنری قابل توجهی نیازمند است. این پژوهش با هدف بررسی ترجمۀ منظوم امید مجد
از نهج‌البلاغه ازنظر کاربرد فنون بیانی در آن انجام گرفته است. پرسش اصلی این
پژوهش این است که میزان و نحوۀ کاربرد فنون بیانی در ترجمۀ مجد با توجه به متن
اصلی نهج‌البلاغه، چگونه است؟روش مطالعه: این جستار با روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفته است.یافته ها: ترجمۀ منظوم مجد از نهج‌البلاغه در مقایسه با متن اصلی، مترجم به سه
شیوه از فنون بیانی در ترجمۀ منظوم خود سود جسته است: هم‌ترازی و مطابقت فنون
بیانی با متن اصلی، خلاقیت در ترجمۀ فنون بیانی، و افزودن فنون بیانی در فرایند
ترجمه.





نتیجه گیری: مجد در ترجمۀ خود از نهج‌البلاغه کوشیده است در بخش بیان، تصاویر عاطفی و نحوۀ
بیان حضرت علی (ع) را منعکس کند. این توفیق در کاربرد تشبیهات، استعاره ها، کنایه ها،
تمثیلات و سایر فنون بلاغی این ترجمه مشهود است. مترجم سعی کرده تا جایی که به اصل
ترجمه و ابلاغ پیام لطمه نخورد، با بهره گیری از صور خیال گوناگون، بافت ادبی و
بلاغی متن اصلی را به زبان دوم منتقل کند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1076