%0 Journal Article
%T تحلیل سطح فکری مثنوی با بررسی چند نکته اجتماعی در آن
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Iman  aghamolapoor
%A Ali Mohammad Momeni
%D 2021
%\ 2020/02/21
%N 59
%V 14
%P 83-101
%K Masnavi Manavi
%K  Movlaanaa
%K  Criticism
%K  Society
%K  Ethics.
%X زمینه و هدف: غنای ادبیات فارسی زمینۀ مطالعۀ نظام،
قوانین و ارزشهای فرهنگی و اجتماعی دوران گذشته را فراهم میسازد و آثار ادبی
بازتاب‌دهندۀ ویژگیهای اجتماعی و فرهنگی و مبین ارزشها و پایگاههای اجتماعی زمانۀ
خویش هستند. یکی از جدیترین عرصه هایی که مسائل اجتماعی و فرهنگی را در خود منعکس
کرده، ادبیات عرفانی است. در واقع عرفا همواره دیدگاههای خود را نسبت‌به مسائل
جامعۀ پیرامون، با چاشنی عرفان و تصوف درآمیخته اند و در راستای اصلاح رابطۀ مخلوق
با خالق و عابد با معبود، کوشیده اند روابط اجتماعی و اخلاقی را نیز بهبود بخشند و
با آشنا ساختن انسان به اصل الهی خویش، از ناهنجاریهای اجتماع بکاهند. در این
پژوهش با شیوۀ توصیفی –
تحلیلی، مثنوی معنوی، بعنوان مهمترین اثر در حوزۀ ادبیات عرفانی فارسی، از منظر
پرداخت به مسائل اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. 

روش مطالعه: این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی کوشیده است سبک فکری مولانا را در
رابطه با مؤلفه ها و مسائل اجتماعی در مثنوی معنوی بازشناسی نماید. گردآوری داده ها
در این پژوهش ازطریق فعالیت کتابخانه ای صورت گرفته و بخشی از محتوای مقاله محصول
تأملات شخصی نویسنده است.

یافته ها: مولانا اکثر انتقادات اجتماعی خود را در
قالب تمثیل و داستانهای هزل یا طنزآمیز ارائه کرده است. او احتمالاً با توجه به
گستردگی طیف مخاطبان خود، و همچنین خارج کردن تعلیمات خود از حالت خشک و مدرسی،
این رویکرد را از خود نشان داده است. البته اجتناب از انتقاد صریح بدلیل شرایط
سیاسی را نیز میتوان به این دلایل افزود.

نتیجه گیری: مولانا معمولاً در لایه های پنهان تمثیل
دیدگاه خود را نسبت‌به جامعۀ نابسامان اعلام نموده و موضع خود را درقبال مسائل
گوناگونی همچون ظلم، بی‌عدالتی، بددینی، تعصب، فقر، ثروت‌اندوزی، جاه طلبی، دزدی،
رشوه گیری، انحرافات جنسی، بیکاری و تن‌پروری، و انحرافات صوفیه و فقها اعلام کرده
است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1067